ΚΟΥΤΟΥΠΑΣ ΝΕΡΑΪΔΟΒΟΥΝΙ ΣΙΤΟΜΕΝΙΤΙΚΟ ΡΕΜΑ
Δημοσιεύτηκε: Τετ 26 Νοέμ 2014, 10:43
Στις προηγούμενες, κλασσικές επισκέψεις μου στο Παναιτωλικό πάντα τραβούσαν το βλέμμα μου κάτι μυτερές κορυφές στα βόρεια, ο Κούτουπας και το Νεραϊδοβούνι. Το πσκ που μας πέρασε λοιπόν, ήρθε η ώρα τους και θα το συνδυάζαμε με μια διάσχιση προς το Σιτομενίτικο ρέμα, μια φρεσκοανοιγμένη διαδρομή από τον ΕΟΣ Αγρινίου. Το πρόβλημα βέβαια ήταν πώς θα γυρίζαμε στο αυτοκίνητό μας, αλλά ο πάντα εξυπηρετικός Βασίλης, πρόεδρος του Αγρινίου τα κανόνισε όλα, να μας μεταφέρουν, να μας συνοδεύσει ο Δημήτρης με τον γιό του, μέχρι να μας ανοίξει και μαγαζί στην Αρέντα για να φάμε και κοιμηθούμε !!!!
Σαββάτο πρωί λοιπόν συναντηθήκαμε στον Αγ. Βλάσση και πήραμε το μονοπάτι μέσα στο φοβερό ελατόδασος, που σε περίπου 2 ώρες μας έβγαλε στο ξωκλήσι του Πρ Ηλία, μέσα στο βράχο. Η θέα προς τη λίμνη των Κρεμαστών μας έκλεψε τα βλέματα. Από εκεί φύγαμε προς τα αριστερά για να βγούμε σε διασελάκι, όπου ακολουθώντας γιδόστρατο παρακάμψαμετο πρώτο Κουτουπάκι από δεξιά. Στη συνέχεια τραβερσάραμε τα επόμενα δυο από αριστερά, για να βγούμε στο τελικό διάσελο. Εκεί η τραβέρσα ήταν προς τα δεξιά, για να μας φέρει κάτω από το βράχινο πέρασμα προς τη κορυφή. Το ανέβασμα στη κορυφή απαιτεί τη χρήση των χεριών σε μερικά σημεία. Σε 3.30 ώρες από το χωριό στεκόμασταν στη κορυφή, απ' όπου λόγω του βοριά η ορατότητα ήταν εξαιρετική. Όλες οι λίμνες τις Αιτωλοακαρνανίας ήταν στα πόδια μας, όλα τα βουνά της κεντρικής και δυτικής Ελλάδας μας προσφέρονταν για αναγνώριση. Μετά το μάθημα γεωγραφίας ακολουθήσαμε τη νότια κόψη με στόχο τον οικισμό του Κυνηγού, στο διάσελο με το Νεραϊδοβούνι. Η κόψη ευκολοδιάβατη μας έβγαλε σε λιγότερο από 1 ώρα στον έρημο αυτήν την εποχή οικισμό. Αφού εφοδιαστήκαμε με νερό στη βρύση δίπλα στο δρόμο πιάσαμε το μονοπάτι για το Νεραϊδοβούνι. Σε 1 περίπου ώρα φτάσαμε στη βρύση κάτω από το διάσελο και με ελεύθερη ανάβαση πιάσαμε τη προκορυφή του Νεραϊδοβουνίου. Ακολούθησε κατάβαση και τραβερσάρισμα από αριστερά των ενδιάμεσων κορυφούλων, πριν φτάσουμε στο μεγάλο πέτρινο ορόσημο της κορυφής, σε 2 ώρες από τον Κυνηγό. Αν μπορούσαμε θα καθόμασταν με τις ώρες εκεί πάνω, αλλά η μικρή μέρα μας ανάγκασε να επιστρέψουμε σύντομα στο διάσελο πάνω από τη βρύση. Το φανερό μονοπάτι μας κατέβασε προς μια λάκκα πριν ανεβούμε με το τελευταίο φως στον φαρδύ ώμο πάνω από την Αρέντα. Λίγο το φως του δειλινού, λίγο με το φως των φακών φτάσαμε στην άσφαλτο πάνω από τον οικισμό της Αρέντας, έρημη κι αυτή. Ξέραμε οτι ο κυρ Λάμπρος μας περίμενε στον κάτω οικισμό, στον Λάπατο. Έτσι η μισή ώρα στο δρόμο μέχρι εκεί δεν μας φάνηκε καθόλου. Η περιποίηση κι η φιλοξενία εξαιρετική, τους ευχαριστούμε κι αυτούς.
Σαββάτο πρωί λοιπόν συναντηθήκαμε στον Αγ. Βλάσση και πήραμε το μονοπάτι μέσα στο φοβερό ελατόδασος, που σε περίπου 2 ώρες μας έβγαλε στο ξωκλήσι του Πρ Ηλία, μέσα στο βράχο. Η θέα προς τη λίμνη των Κρεμαστών μας έκλεψε τα βλέματα. Από εκεί φύγαμε προς τα αριστερά για να βγούμε σε διασελάκι, όπου ακολουθώντας γιδόστρατο παρακάμψαμετο πρώτο Κουτουπάκι από δεξιά. Στη συνέχεια τραβερσάραμε τα επόμενα δυο από αριστερά, για να βγούμε στο τελικό διάσελο. Εκεί η τραβέρσα ήταν προς τα δεξιά, για να μας φέρει κάτω από το βράχινο πέρασμα προς τη κορυφή. Το ανέβασμα στη κορυφή απαιτεί τη χρήση των χεριών σε μερικά σημεία. Σε 3.30 ώρες από το χωριό στεκόμασταν στη κορυφή, απ' όπου λόγω του βοριά η ορατότητα ήταν εξαιρετική. Όλες οι λίμνες τις Αιτωλοακαρνανίας ήταν στα πόδια μας, όλα τα βουνά της κεντρικής και δυτικής Ελλάδας μας προσφέρονταν για αναγνώριση. Μετά το μάθημα γεωγραφίας ακολουθήσαμε τη νότια κόψη με στόχο τον οικισμό του Κυνηγού, στο διάσελο με το Νεραϊδοβούνι. Η κόψη ευκολοδιάβατη μας έβγαλε σε λιγότερο από 1 ώρα στον έρημο αυτήν την εποχή οικισμό. Αφού εφοδιαστήκαμε με νερό στη βρύση δίπλα στο δρόμο πιάσαμε το μονοπάτι για το Νεραϊδοβούνι. Σε 1 περίπου ώρα φτάσαμε στη βρύση κάτω από το διάσελο και με ελεύθερη ανάβαση πιάσαμε τη προκορυφή του Νεραϊδοβουνίου. Ακολούθησε κατάβαση και τραβερσάρισμα από αριστερά των ενδιάμεσων κορυφούλων, πριν φτάσουμε στο μεγάλο πέτρινο ορόσημο της κορυφής, σε 2 ώρες από τον Κυνηγό. Αν μπορούσαμε θα καθόμασταν με τις ώρες εκεί πάνω, αλλά η μικρή μέρα μας ανάγκασε να επιστρέψουμε σύντομα στο διάσελο πάνω από τη βρύση. Το φανερό μονοπάτι μας κατέβασε προς μια λάκκα πριν ανεβούμε με το τελευταίο φως στον φαρδύ ώμο πάνω από την Αρέντα. Λίγο το φως του δειλινού, λίγο με το φως των φακών φτάσαμε στην άσφαλτο πάνω από τον οικισμό της Αρέντας, έρημη κι αυτή. Ξέραμε οτι ο κυρ Λάμπρος μας περίμενε στον κάτω οικισμό, στον Λάπατο. Έτσι η μισή ώρα στο δρόμο μέχρι εκεί δεν μας φάνηκε καθόλου. Η περιποίηση κι η φιλοξενία εξαιρετική, τους ευχαριστούμε κι αυτούς.
!!!