Ταξίδι στις Δαλματικές ακτές

...κοντά και μακριά
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
niki_kar
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 719
Εγγραφή: Πέμ 07 Ιαν 2010, 08:50
Τοποθεσία: Έδεσσα
Επικοινωνία:

Ταξίδι στις Δαλματικές ακτές

Δημοσίευση από niki_kar » Δευ 12 Απρ 2010, 14:21

Ημέρα πρώτη 6/4/2010

Ελλάδα - Αλβανία - Μαυροβούνιο - Κροατία


Αναχωρήσαμε από την Έδεσσα στις 00:25 της Τρίτης 6 Απρίλη του 2010. Σε τρεις ώρες βρισκόμαστε στα σκοτεινά σύνορα της Κρυσταλλοπηγής με την Αλβανία. Κάναμε μιάμιση ώρα να περάσουμε εξαιτίας μιανής που ξέχασε την ταυτότητα της και την έστειλαν οι δικοί της με φαξ. Μπαίνοντας στην Αλβανία η ώρα πάει πίσω μια ώρα. Ο δρόμος είναι άθλιος, το τοπίο όμως φανταστικό. Ήταν σαν να ήμαστε μέσα σε φαράγγι. Περάσαμε από το Πόγραδετς, έξω από το Ελ Μπασάν, έξω από τα Τίρανα, από το Δυρράχιο, από την πανέμορφη λίμνη Σκόδρα, την οποία και διασχίσαμε, και φτάσαμε στα σύνορα με το Μαυροβούνιο στις 12:30 (τοπική ώρα). Αυτή η Αλβανία τελειωμό δεν είχε… Οι δε δρόμοι της αθλιότατοι και απαράδεκτοι (μιλάμε για κεντρικούς και όχι επαρχιακούς δρόμους). Λακκούβες, χωματόδρομοι (!) και ένα σωρό άλλα κακά. Στα σύνορα καθυστερήσαμε μια ώρα. Ο δρόμος εδώ στην αρχή είναι στενός στην αρχή, η βλάστηση, όμως, οργιώδης με μεγάλα δέντρα δεξιά και αριστερά του δρόμου. Μοιάζει με δικό μας δρόμο που κινείται ανάμεσα από χωράφια. Το Μαυροβούνιο εκ πρώτης όψεως (και με κάθε επόμενο χιλιόμετρο να το επιβεβαιώνει) μου φάνηκε πιο ευχάριστο και φωτεινό. Ίσως αυτό να ενισχύεται από το γεγονός ότι μπήκαμε στη χώρα μέρα μεσημέρι. Την Αλβανία θα την χρωμάτιζα με γκρι, ενώ το Μαυροβούνιο με γαλαζοπρασινοκιτρινοκόκκινο. 40 λεπτά μετά τα σύνορα κάνει την εμφάνιση της η θάλασσα και μας κρατά συντροφιά μέχρι να βγούμε από τη χώρα. Στις 15:30 φτάσαμε (μετά κόπων και βασάνων αφού χάσαμε τη σωστή στροφή με τον ευρύχωρο δρόμο και μπλέξαμε σε στενωσιές με το πούλμαν ίσα να χωράει) στην πόλη Μπούντβα (Budva) όπου και σταματήσαμε για να την περπατήσουμε λιγάκι. Η Μπούντβα είναι μια άξια επίσκεψης παραλιακή πόλη με λιμάνι και με μια παλιά πόλη περιτειχισμένη. Περιηγηθήκαμε στα στενά, όμορφα και φροντισμένα σοκάκια της παλιάς πόλης και μετά από περίπου μιάμιση ώρα συνεχίσαμε το δρόμο μας προς τον βορά. Σε μισή ώρα φτάνουμε στο Κότορ από όπου παίρνουμε ένα καραβάκι να μας περάσει απέναντι (ο δρόμος κάνει ένα πέταλο που το παρακάμπτουμε μέσα από τη θάλασσα). Το πέρασμα κρατά 5 λεπτά και σε λιγότερο από μια ώρα ήμαστε στα σύνορα με την Κροατία και πολύ κοντά στον προορισμό μας πλέον που είναι το Ντουμπρόβνικ. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κοντά στις 20:00. Φαγητό, μπάνιο, λίγο ιντερνατάκι ;) και ύπνος βαθύς και non stop ως το πρωί!

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Ημέρα δεύτερη 7/4/2010

Ντουμπρόβνικ - παλιά πόλη

Αφού πήραμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο (Grand Hotel Park, συστήνεται ανεπιφύλακτα!!!) κατευθυνθήκαμε προς την παλιά πόλη με το λεωφορείο. Από το ξενοδοχείο εξυπηρετεί το αστικό λεωφορείο Νο 6. Το εισιτήριο για τα αστικά είναι 10 kn (1€ = 7kn περίπου). Η παλιά πόλη έχει 3 ή 4 πύλες με πιο κλασική την πύλη Pile από την οποία και μπήκαμε. Με το έμπα μας βρισκόμαστε στην αρχή της οδού Stadun, η οποία είναι η κεντρικότερη και φαρδύτερη οδός της παλιάς πόλης. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν διάφορα μαγαζάκια που για να δει κανείς τι πουλάνε πρέπει να δει μέσα στις βιτρίνες. Δεν βγάζουν τα εμπορεύματα τους έξω όπως συνηθίζεται σε εμάς και έτσι δεν χαλάνε καθόλου την όψη και την αισθητική των καλοδιατηρημένων παλιών κτιρίων. Στην αρχή, λοιπόν, αυτής της οδού στα δεξιά βρίσκεται το σιντριβάνι του Ονούφριου (το νερό είναι πόσιμο όπως και από το ξενοδοχείο), στα αριστερά το φραγκισκανικό μοναστήρι με είσοδο 30kn –ελεύθερη είσοδος στα ΑΜΕΑ- και που μέσα υπάρχει ένα φαρμακείο με παράδοση στις χειροποίητες κρέμες. Λέγεται πως το φαρμακείο αυτό είναι το τρίτο αρχαιότερο παγκοσμίως. Εμένα το μοναστήρι αυτό δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Τέλος, εδώ στην αρχή της οδού Stradun είναι και η είσοδος των τειχών. Αφού βγάλουμε εισιτήριο, 70kn, ανεβαίνουμε επάνω με σκάλες και αρχίζουμε να περπατάμε πάνω σε διαδρόμους που κυκλώνουν όλη την παλιά πόλη. Το μήκος τους είναι 2 χλμ και το φάρδος (που ουσιαστικά είναι το πάχος των τειχών) ποικίλει αναλόγως με το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε. Η θέα από εδώ πάνω είναι καταπληκτική και άμα είναι και σούρουπο η ομορφιά είναι απερίγραπτη! Στο διάβα των τειχών υπάρχει και μια καφετέρια που κοιτάζει στη μεριά της θάλασσας, ενώ περίπου στη μέση της διαδρομής είναι ένας τύπος που ελέγχει τα εισιτήρια. Κατεβαίνουμε στο ίδιο σημείο από όπου και ανεβήκαμε. Στο τέλος της οδού Stradun βρίσκεται ένας πύργος με ένα ρολόι το οποίο χτυπά κάθε ώρα και κάθε και μισή, ενώ πάνω στον πύργο υπάρχουν διάφορα άλλα μετεωρολογικά όργανα όπως μια μπάλα που ανάλογα με το χρώμα που παίρνει υποδεικνύει και τον καιρό. Στο ίδιο σημείο είναι η στήλη του Ορλάντο (ή Ρολάντο) που είναι ένα άγαλμα με αυτόν τον τύπο και μια σημαία πάνω σε έναν ιστό. Πίσω από αυτήν την στήλη είναι η εκκλησία του Αγ. Βλασίου, ενώ απέναντι είναι ένα κτίριο το οποίο είναι παλάτι αν δεν κάνω λάθος και που ένα μέρος του στεγάζει το δημαρχείο ενώ υπάρχει και ένα δωματιάκι στην αρχή με φωτογραφίες ανθρώπων που σκοτώθηκαν στους βαμβαρδισμούς της τότε Γιουγκοσλαβίας κοντά στο 1991. Κάπου στα δεξιά στενά (όπως έχουμε την πόλη μπροστά μας εισερχόμενοι από την πύλη Pile) είναι η σέρβικη ορθόδοξη εκκλησία με ένα μουσείο εικόνων, ενώ στα αριστερά στενά θα συναντήσουμε την εβραϊκή στοά πάνω σε ομώνυμη οδό. Σε εκείνα τα σοκάκια θα βρούμε και πολλά εστιατόρια, ακριβά κατά τα λεγόμενα των περισσοτέρων. Η οδός Stradun καταλήγει σε μια άλλη πύλη η οποία μας βγάζει στο παλιό λιμάνι. Κάποιο από αυτά τα κτίρια είναι το ενυδρείο το οποίο όμως δεν επισκεφτήκαμε.

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Βαρκάδα στα τριγύρω – Lokrum, Cavtat

Στο παλιό λιμάνι ναυλώσαμε ένα καραβάκι (25€ έκαστος) για να μας κάνει μια μικρή βαρκάδα. Πρώτη στάση ήταν το απέναντι (πολλά υποσχόμενο και χωρίς να του φαίνεται) νησάκι ονόματι Λόκρουμ (Lokrum). Το τσιγάρο απαγορεύεται και είναι ακατοίκητο. Έχει ένα κτίριο στην είσοδο και ένα καφετεριάκι λίγο παραπέρα. Τα δυο αξιοθέατα αυτού του νησιού είναι ο βοτανικός κήπος και η νεκρά θάλασσα. Η νεκρά θάλασσα είναι μια φυσική μαγευτική πισινούλα η οποία δεν επικοινωνεί με τη θάλασσα. Εδώ μπορεί να κολυμπήσει κιόλας κάποιος αν θέλει. Ο βοτανικός κήπος έχει διάφορα φυτά και δέντρα. Όλο το νησάκι είναι πολύ περιποιημένο, φροντισμένο, προσεγμένο, μονοπατάκια καλοσυντηρημένα, παγώνια να σουλατσάρουν. Ειλικρινά μοιάζει με παραδεισένιες περιγραφές!!!

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Συνεχίσαμε την βαρκάδα και σε κανά 20λεπτο αποβιβαστήκαμε σε μια παραλιακή πόλη ονόματι Τσάβτατ (Cavtat) που απέχει 15χλμ από το Ντουμπρόβνικ. Εδώ περπατήσαμε λίγο στην παραλία και στη συνέχεια ακολούθησε βίαιη επιδρομή στα μαγαζάκια και στις καφετέριες. (Αμάν αυτά τα μαγαζάκια και αυτές οι καφετέριες! γκρρρρρρρρ).

Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Επιστρέψαμε στο παλιό λιμάνι του Ντουμπρόβνικ με το καραβάκι και τρέξαμε καρφί να ανέβουμε πάνω στα τείχη που τα αφήσαμε για μετά και τα οποία έκλειναν στις 19:00. Τα τείχη (μαζί με το νησάκι Λόκρουμ) είναι αυτά που μου άρεσαν πιο πολύ από όλα είδα σε αυτήν την εκδρομή! Τα τείχη περπατιούνται καθ’ όλο το μήκος τους και βλέπει κανείς πολλές όμορφες γωνιές που δεν φαίνονται από κάτω καθώς και την πόλη αφ’ υψηλού! Εγώ έκανα όλον τον κύκλο, ενώ οι Χρύσα, Τασούλα, Χριστίνα κατέβηκαν πολύ σύντομα για να συνεχίσουν τα ψώνια στα μαγαζάκια. (Αμάν αυτά τα μαγαζάκια!)

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Γυρίσαμε με ταξί στο ξενοδοχείο (60kn, ήτοι 2,08€ έκαστη), φάγαμε στα γρήγορα, κάναμε μπάνιο (στα ακόμα πιο γρήγορα) και φύγαμε με το λεωφορείο ξανά για την παλιά πόλη για να πιούμε κάτι. Εδώ οι καφετέριες κλείνουν στις 23:00, έτσι ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος και το ποτό μας (μπύρα για μένα) πολύ σβέλτο. Φεύγοντας από το μαγαζί που καθήσαμε ακούσαμε κάποιους να ψέλνουν-τραγουδάνε. Πλησιάσαμε τις φωνές και σταθήκαμε απέναντί τους για να τους θαυμάσουμε. Ήταν μια βελιγραδιώτικη χορωδία την οποία είχαμε συναντήσει το πρωί στην σέρβικη ορθόδοξη εκκλησία. Υπέροχες φωνές. Έψαλε και ο αρχηγός μας το Χριστός ανέστη, καθότι άρχων πρωτοψάλτης παρακαλώ! Το σκηνικό ήταν υπέροχο! Σέρβοι και Έλληνες να ψάλουν στα σοκάκια του Ντουμπρόβνικ της Κροατίας…. Πλημμύρα θαυμάσιων θαυμαστών συναισθημάτων! Επιστρέψαμε με αστικό λεωφορείο στο ξενοδοχείο και ξεραθήκαμε στον ύπνο (non stop και πάλι εννοείται!).

Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Ημέρα τρίτη 8/4/2010

Κροατία - Μαυροβούνυιο (κότορ) - Αλβανία


Μετά το πρωινό (ως και μανιτάρια είχαμε, κόλαση σας λέω) ξεκινήσαμε να επιστρέφουμε στο νότο. Αφήνουμε την πανέμορφη Κροατία, μπαίνουμε πίσω στο Μαυροβούνιο και μετά το καραβάκι (που γλιτώνουμε εκείνο το πέταλο) φτάνουμε στο Κότορ (Kotor). Ε, καιρός να δούμε και αυτήν την πόλη. Στάση σε άλλη μια περιτειχισμένη μεσαιωνικού χαρακτήρα πόλη με κανάλι δίπλα από την μια πλευρά του τείχους και θάλασσα από μπροστά. Μια μικρογραφία του Ντουμπρόβνικ θα έλεγα. Είχαμε χρόνο μόλις μιάμιση ώρα. Πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να πει κανείς πως θα δει κάτι, χωρίς ξεναγό και ψάχνοντας μέσα από τον γριφώδη χάρτη που έπαιρνες από την είσοδο. Είσοδος 0,50€, στο Μαυροβούνιο παίζει το ευρώ. Σύντομα απογοητευθήκαμε που δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε σχεδόν τίποτε και το ρίξαμε ξανά στα μαγαζάκια και στους καφέδες (παγωτό για μένα). Αμάν αυτά τα μαγαζάκια και οι καφετέριες! Το αξιόλογο σε αυτήν την πόλη είναι τα κάστρα που έχει πάνω στα τείχη τα οποία είναι σκαρφαλωμένα ψηλά στις πλαγιές που χρειάζεσαι όμως πολύ περισσότερο από μιάμιση ώρα για να τα επισκεφτείς. Ένα ολόκληρο απόγευμα είναι οριακό κατά τη γνώμη μου για αυτήν την πόλη. Καλύτερα να υπάρξει μια διανυκτέρευση. Φεύγουμε και από ‘κει, περνάμε την Μπούντβα (από τον σωστό δρόμο αυτή τη φορά), βλέπουμε και φωτογραφίζουμε ψηλά από το δρόμο το ιδιωτικό νησάκι (!) του Αγ. Στεφάνου (τελείως πληροφοριακά θα αναφέρω πως αυτόν τον καιρό το έχει νοικιάσει για 20 χρόνια ένας έλληνας ονόματι Ρέστης, προορισμός για μεγάλες διασημότητες του πλανήτη -large gmountz ακούς;-) και καταλήγουμε στο ανάξιο επίσκεψης Μπαρ (Bar) για μια ημίωρη στάση. Βγαίνουμε από το Μαυροβούνιο, μπαίνουμε στην Αλβανία και welcome to the jungle! Προορισμός μας το Δυρράχιο (Durres) όπου και θα μείνουμε να διανυκτερεύσουμε. Ως εδώ είναι η μισή απόσταση (300 χλμ) για την Έδεσσα από το Ντουμπρόβνικ. Μετά το απαραίτητο και καθιερωμένο χάσιμο στο δρόμο, βρίσκουμε το Δυρράχιο όχι όμως το Hotel California που θα μέναμε. Με τα πολλά και τα λίγα, βρίσκουμε κάποιον από έναν καφενέ που προσφέρεται να μας οδηγήσει ως το ξενοδοχείο έναντι 10€. Καθώς περνάμε μέσα από τις σκοτεινές ερημιές το τραγούδι των Eagles αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα:

On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas, rising up through the air
Up ahead in the distance, I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night
……………………………

And I was thinking to myself,
“this could be heaven or this could be hell”
…………………………….

There were voices down the corridor,
I thought I heard them say...

Welcome to the hotel california
Such a lovely place (πολύ lovely όμως!!!)


Κάπου στο πουθενά το λεωφορείο δεν μπορεί να στρίψει για να μας πάει μπροστά στην είσοδο του Hotel California, οπότε παίρνουμε τα μπαγκάζια μας και πάμε (κανά 50 μέτρα, μη φανταστείτε τίποτε τρομερό). Φαγητό, μπάνιο και ύπνος (με ένα stop αυτή τη βραδιά για toilet).

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα


Ημέρα τέταρτη 9/4/2010

Επίσκεψη στα Τίρανα

Πρωινό (λιτό μιας και βρισκόμαστε στην Αλβανία πλέον) και αναχώρηση άρον των άρον για Τίρανα. Στα Τίρανα υπάρχει ορθόδοξη αρχιεπισκοπή και σκεφτήκαμε πως θα άξιζε τον κόπο μια επίσκεψη στον ναό της Αναστάσεως και γιατί όχι και στον μητροπολίτη π. Αναστάσιο αν τα καταφέρναμε. Ο αρχηγός μας, πονηρά σκεπτόμενος, υπέθεσε πως θα λειτουργούσε ο δεσπότης στον ναό μιας και ήταν της Ζωοδόχου πηγής αυτήν την ημέρα και πως θα τον πετυχαίναμε στην εκκλησία. Τίποτα όμως δε συνέβη από όλα αυτά τα πονηρά. Για να φτάσουμε στην εκκλησία από ‘κει που μας άφησε το πούλμαν (λίγο μετά την πλατεία Σκεντέρμπεη, απέναντι από το Hotel EuropoPark) χρειάστηκε να περπατήσουμε κανά χιλιόμετρο. Η λειτουργία είχε τελειώσει και ο μητροπολίτης δεν είχε λειτουργήσει αυτήν την ημέρα. Εντούτοις, ο μητροπολίτης μας καλοδέχτηκε λίγο αργότερα και λίγο παραπέρα στην αρχιεπισκοπή όπου βρισκόταν. Αφού μας είπε δυο λόγια, αφού μας πρόβαλαν εικόνες με το έργο τους εκεί, αφού μας κέρασαν γλυκά (πεντανόστιμα) και χυμούς, φύγαμε για να γυρίσουμε πίσω στο πούλμαν. Τρεις αποφάσισαν να επιστρέψουν με ταξί, ενώ οι υπόλοιποι με τα πόδια. Φτάνουμε στο πούλμαν οι ποδαράτοι και που είναι το τρίο το ταξάτο, οεο;;;;;; Περιμένουμε, περιμένουμε, περιμένουμε, ….. περιμένουμε… τίποτα. Τα κινητά δεν έπιαναν ή ήταν κλειστά. Αποφασίζει ο αρχηγός να επιστρέψει με ταξί στην μητρόπολη και κάπως (δεν έμαθα πως ακριβώς) τους εντοπίζει απέναντι από το hotel Tirana, τους μαζεύει και τους φέρνει.

Εικόνα Εικόνα Εικόνα Εικόνα

Τελική ευθεία (περίπου ευθεία δηλαδή)

Έχουμε καθυστερήσει και βγει από το πρόγραμμα μας μια ώρα. Χειροκροτήματα, χαρές, γέλια, κλάματα (συγκίνησης, χαχαχα), επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν και φεύγουμε για Ελ Μπασάν από έναν κοφτό, στριφτερό και με γκρεμίλες δρόμο. Συνεχίζουμε για Πόγραδετς και με το μυαλό να είναι κολλημένο στις κόκκινες πέστροφες (κοράν τις λένε εδώ) της λίμνης της Οχρίδας. Βρίσκουμε ένα παραλίμνιο εστιατόριο που έχει τέτοιες πέστροφες και μπουκάρουμε μέσα. Γουρουνιάζουμε και φεύγουμε κατευθυνόμενοι προς Κορυτσά και Κρυσταλλοπηγή εν συνεχεία. Έχει ήδη νυχτώσει και δε λέει να χαλάσουμε την παράδοση και να μην ξαναχαθούμε. Ξαναχανόμαστε λοιπόν. Μάλλον κάποια στροφή θα χάσαμε πάλι και βγήκαμε στα σύνορα με ΠΓΔΜ. Θα περνούσαμε και θα βγαίναμε από Μπίτολα και Νίκη (Φλώρινας) αλλά δεν είχαμε όλοι διαβατήρια, κάποιοι ήμαστε με ταυτότητες και δεν το ρισκάρουμε. Ο δρόμος στενός, δίπλα λάσπες και το λεωφορείο δεν μπορεί να κάνει μανούβρα. Μπαίνουμε ελαφρώς στα σύνορα (συνοδεία τελωνειακού) μέχρι να φαρδύνει ο δρόμος κάπως για να μπορέσει να γυρίσει το λεωφορείο. Αδειάζουμε τον τελωνειακό στην πύλη και φεύγουμε αναζητώντας στα σκοτάδια τη σωστή στροφή. Τη βρήκαμε, φτάσαμε στα σωστά σύνορα, περάσαμε σβέλτα (πιο σβέλτα δε γινόταν) και μετά από 3 ώρες φτάσαμε στην σωστή Έδεσσα στις 02:30 της 10ης του Απρίλη. 02:45 ήμουν ήδη οριζοντιωμένη στο κρεβάτι.

Τέλος καλό, όλα καλά. Το γκρουπ μας ήταν φανταστικό, χωρίς γκρίνιες, με ομαδικό πνεύμα και με πλήρη αληλλοκατανόηση. Λες και ήμαστε μια οικογένεια. Και εις άλλα με υγεία!

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ

Ξαναχτυπάω άνετα Κροατία, για περισσότερες ημέρες όμως. Στόχος plitvice lakes, google it, και όχι μόνο ;)

fidipidis
Δημοσιεύσεις: 3
Εγγραφή: Τρί 23 Νοέμ 2010, 19:16

Re: Ταξίδι στις Δαλματικές ακτές

Δημοσίευση από fidipidis » Τετ 24 Νοέμ 2010, 12:54

να το κανεις παλι αυτο το ταξιδι αλλα με μηχανη, θα βρεις ομορφιες πολλες ιδιαιτερα στο ορεινο μαυροβουνιο, ακομα και στην αλβανια, η διαδρομη απο τα τιρανα στο πογραδετς πλαι στη λιμνη εχει ενδιαφερον

Άβαταρ μέλους
niki_kar
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 719
Εγγραφή: Πέμ 07 Ιαν 2010, 08:50
Τοποθεσία: Έδεσσα
Επικοινωνία:

Re: Ταξίδι στις Δαλματικές ακτές

Δημοσίευση από niki_kar » Πέμ 25 Νοέμ 2010, 00:15

Ααααχχχχ, μακάρι να καβαλούσα ακόμα μηχανή............ :msn-cry:
Είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο στο travelstories.gr και ζήλεψα :)

Άμα βρεθεί κατάλληλη παρέα όμως, άνετα πάω δικάβαλο!!!

Άβαταρ μέλους
niki_kar
Διαχειριστής
Δημοσιεύσεις: 719
Εγγραφή: Πέμ 07 Ιαν 2010, 08:50
Τοποθεσία: Έδεσσα
Επικοινωνία:

Re: Ταξίδι στις Δαλματικές ακτές

Δημοσίευση από niki_kar » Πέμ 25 Νοέμ 2010, 20:58

Η συνέχεια της συζήτησης μεταφέρεται στην κατηγορία "Γενικά και αόριστα" με τίτλο "Μηχανές".
http://www.hellaspath.gr/forum/viewtopic.php?f=12&t=111

Απάντηση

Επιστροφή στο “Ταξιδεύοντας”