Hellaspath :: Forum για την ορειβασία και το GPS

Έφτιαξα ένα ταμπλό 90Χ60 cm από κόντρα πλακέ και το στερέωσα σε τοίχο πάνω από μια πόρτα του σπιτιού μου. Ήθελα να μπορώ να βάζω πάνω του τεχνητά πιασίματα και ασφάλειες, για μια υποτυπώδη προπόνηση και να δοκιμάζω εργαλεία αναρριχήσεις, κόμπους σκοινιών, κ.α.
Περιγράφω την κατασκευή για όποιον θέλει να φτιάξει κάτι ανάλογο.

1) Αγοράζουμε κόντρα πλακέ θαλάσσης πάχους 20 mm, με διαστάσεις ανάλογες με την επιφάνεια που θέλουμε να καλύψουμε.
Στο εμπόριο το κόντρα πλακέ κυκλοφορεί σε φύλα διαστάσεων 120Χ240 cm.
Εγώ αγόρασα ένα κομμάτι 120Χ60 cm με 20 Ευρώ.

2) Το κόντρα πλακέ πρέπει να απέχει μερικά εκατοστά από τον τοίχο που τοποθετείται, γιατί οι βίδες των πιασιμάτων και των ασφαλειών, προεξέχουν από πίσω. Καλό είναι να απέχει 5 cm. Οπότε πρέπει να αγοράσουμε και μερικά μέτρα πλανισμένα ξύλα 7Χ5 cm, για να μπουν πίσω από το κόντρα πλακέ σαν αποστάτες.
Εγώ για λόγους αισθητικούς (δεν ήθελα να προεξέχει πολύ), πήρα λωρίδες από κόντρα πλακέ πάχους 12 mm. Έτσι βέβαια αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ βίδες με διαφορετικά μήκη, ανάλογα με το πιάσιμο. Θα μπορούσα να βάλω λωρίδες από τα ρετάλια του κόντρα πλακέ των 20 mm.

3) Αγοράζουμε Παξιμάδια Καρφωτά με σπείρωμα Μ10 Γαλβανιζέ, από κατάστημα με βιομηχανικά είδη ή από τα ορειβατικά καταστήματα που πουλάνε πιασίματα (π.χ. Polo). Κάνουν περίπου 10 λεπτά το ένα. Για υπαίθριους χώρους οι τελειομανείς παίρνουν ανοξείδωτα.
Επίσης παίρνουμε και ένα τρυπάνι 12 mm, για να τρυπάμε ΚΑΘΕΤΑ το κόντρα πλακέ και να τοποθετούμε τα παξιμάδια, σε ένα κάναβο όσο πυκνό θέλουμε (π.χ. ανά 20 cm).
Το μεγάλο πιάσιμο που έβαλα εγώ και φαίνεται στη φωτογραφεία, στερεώνεται με 3 βίδες, οπότε έπρεπε να το βάλω επάνω στο κόντρα πλακέ και να σημαδέψω με μολύβι την θέση που θα γίνουν οι τρύπες. Έκανα τρύπες ανά 10 cm καθ’ ύψος, ώστε να μπορώ να το τοποθετώ σε όποιο ύψος θέλω.

4) Όταν πρόκειται για μικρό ταμπλό σαν αυτό που έφτιαξα εγώ, ενσωματώνουμε πίσω στο κόντρα πλακέ τα ξύλα-αποστάτες (στην περίπτωσή μου τις λωρίδες κόντρα πλακέ) χρησιμοποιώντας κόλα ξύλου Ατλακόλ και νοβοπανόβιδες.
Μετά ανοίγουμε τρύπες 12 mm, στις θέσεις που θα περάσουν τα στριφώνια 10 mm, για να στερεώσουν το ταμπλό στο τοίχο.
Εγώ δυσκόλεψα πολύ τα πράγματα, γιατί ήθελα να βάλω παξιμάδια και πίσω από τις λωρίδες-αποστάτες, και στις τρύπες που θα περνούσαν τα στριφώνια για να έχω τις περισσότερες δυνατές εναλλακτικές λύσης σε μελλοντική μετεγκατάσταση. Έτσι έκανα πατούρα στις λωρίδες για να χωνευτούν τα παξιμάδια, με ένα τρυπάνι-φτερό 28 mm, και χρησιμοποίησα λεπτότερα στριφώνια 8 mm που μπορούν να περάσουν μέσα από τα καρφωτά παξιμάδια.

5) Παίρνουμε ένα κομμάτι γυαλόχαρτο 60, και τρίβουμε όλα τα σόκορα και τις ακίδες όπου έχουμε κάνει τρύπες.
Για να μη λερώνετε και να καθαρίζεται εύκολα το ταμπλό, το περνάμε όλο με ένα συντηρητικό ξύλου, ή ακόμη καλύτερα με βερνίκι εμποτισμού άχρωμο ή έγχρωμο.
Εάν έχουν το ταμπλό σε υπαίθριο χώρο, περνάμε τουλάχιστον δύο χέρια καλό βερνίκι εμποτισμού.
Προσοχή να μη μπει το συντηρητικό ή το βερνίκι στα σπειρώματα των παξιμαδιών.

6) Αγοράζουμε Στριφώνια Γαλβανιζέ 10 mm με μήκος όσο χρειάζεται για να μπουν στο τοίχο περίπου 6 με 7 cm. Τα στριφώνια κυκλοφορούν στο εμπόριο σε μήκη ανά δύο εκατοστά, π.χ. 6 cm, 8 cm, 10 cm, και χρειάζονται κλειδί 17 mm για να βιδωθούν.
Επίσης αγοράζουμε Ροδέλες Γαλβανιζέ και Βύσματα 14 mm για τα στριφώνια.
Τοποθετούμε το ταμπλό πρόχειρα στη θέση που θέλουμε και με ένα μολύβι σημαδεύουμε στον τοίχο στα σημεία που θα ανοίξουμε τις τρύπες για τα βύσματα. Θα χρειαστούμε τρυπάνι 14 mm και κρουστικό δράπανο.
Πόσα στριφώνια θα βάλουμε, εξαρτάτε από τη σωστή τοποθέτηση, το υλικό του τοίχου, και την χρήση του ταμπλό.
Σε τούβλο να υπολογίζουμε ότι κάθε ΣΩΣΤΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟ στριφώνι σηκώνει ΔΙΑΤΜΗΤΙΚΑ περίπου 50 Kg και σε τσιμέντο 200 Kg (έχω βάλει και συντελεστή ασφαλείας).
Εάν χρησιμοποιούσα το ταμπλό που έφτιαξα μόνο για έλξεις θα έβαζα σε τούβλο 6 και σε τσιμέντο 4 στριφώνια των 10 mm. Επειδή όμως εγώ έβαλα στριφώνια των 8 mm και θέλω αντοχή σε πτώσεις των 30 cm για να δοκιμάζω αναρριχητικό εξοπλισμό, έβαλα 11 στριφώνια εκ των οποίων τα 3 στο τσιμέντο του πρεκιού της πόρτας.
Προσοχή χρειάζεται γιατί υπάρχει περίπτωση να φύγει ολόκληρος τοίχος όταν είναι μόνο από τούβλα.

7) Για μεγάλες επιφάνειες με πιασίματα, στερεώνουμε πρώτα τα ξύλα-αποστάτες με στριφώνια στο τοίχο, κατακόρυφα ανά 40 cm έως 60 cm (τα κεφάλια των στριφωνιών πρέπει να είναι χωνεμένα). Στη συνέχεια πάνω στα ξύλα-αποστάτες βιδώνουμε με στριφώνια ή χοντρές νοβοπανόβιδες, το κόντρα πλακέ.
Επίσης σε επαγγελματικές κατασκευές, αντί για ξύλα-αποστάτες, μπορεί να χρησιμοποιηθούν μεταλλικοί κυλοδοκοί, που μπορεί να βρίσκονται και σε απόσταση από τον τοίχο. Το κόντρα πλακέ στερεώνετε τότε με λαμαρινόβιδες.

8) Αγοράζουμε Βίδες Άλεν Μ10 (10 mm, μετρικό σπείρωμα) ΑΤΣΑΛΙΝΕΣ 8.8 Γαλβανιζέ, με μήκος 25 mm για τις ασφάλειες και μακρύτερες για τα πιασίματα.
Θα χρειαστούμε ένα κλειδί άλεν 6 mm για να τις βιδώνουμε.
Αγοράζουμε και τα τεχνικά πιασίματα που χρειαζόμαστε ή τα φτιάχνουμε μόνοι μας (σίγουρα ο kyro).
Τώρα δοκιμάζω να φτιάξω πιασίματα από φυσική πέτρα. Τα αποτελέσματα προσεχώς.
Για να κάνουμε έλξεις μπορούμε να φτιάξουμε πιασίματα από σκληρό ξύλο (όχι σουηδικό).

Καλό είναι πριν τρυπήσουμε με χοντρά τρυπάνια 12 ή 14 mm, να κάνουμε πρώτα τρύπες με μικρότερο τρυπάνι π.χ. 5 mm. Επίσης για να βιδώσουμε στριφώνια ή νοβοπανόβιδες σε ξύλο, ανοίγουμε πριν την κατάλληλη τρύπα.

Το μεγάλο τεχνητό πιάσιμο της φωτογραφίας το αγόρασα από εδώ: http://www.amazon.de/Trainingsboard-BIG ... pd_cp_sg_2

Μπράβο λεβέντη πολύ Ωραίο.

Πολύ προσεγμένη και "επαγγελματική κατασκευή". Για την στερέωση στον τοίχο, που είναι και το πιο σημαντικό, τι είδους στριφώνια χρησιμοποίησες; Πλαστικά, μεταλλικά, κάτι εξειδικευμένο;

Χρησιμοποίησα απλά εξάγωνα στριφώνια με πλαστικά βύσματα (ούπα).
Τα μεταλλικά εκτονούμενα, σαν αυτά που χρησιμοποιούμε στις ασφάλειες σε βράχο, είναι άχρηστα για τα διάτρητα και μαλακά τούβλα, κάνουν βέβαια για το τσιμέντο.

Πολύ ωραίος...
Φαντάζομαι ότι αν κάποιος έχει όρεξη, λεφτά και λόγο μπορεί με πολλά κομμάτι να φτιάξει μια ολόκληρη πίστα!

Πολύ ωραία δουλειά και υπερπλήρες άρθρο.
Να το χαρείς.

GLA έγραψε: Τώρα δοκιμάζω να φτιάξω πιασίματα από φυσική πέτρα. Τα αποτελέσματα προσεχώς.

Αν τα αποτελέσματα αργούνε δημοσίευσε την πορεία των εργασιών να μας κάνει παρέα μέχρι τότε.
Μπορεί και κανένας από εμας να έχει καμιά καλή ιδέα...

Για να φτιάξουμε μια πίστα πρέπει να πάρουμε κάποιες αποφάσεις για το τι είδους επιφάνειες θέλουμε (π.χ. Κατακόρυφες, Αρνητικές, Στέγες, κ.τ.λ.), μετά να φτιάξουμε ένα σκελετό από μεταλλικούς κοιλοδοκούς και πάνω τους να βιδώσουμε τα φύλλα του κόντρα πλακέ.

Τα τεχνητά πιασίματα από φυσική πέτρα τα έχω φτιάξει, είναι κάτι εύκολο εάν έχεις τα κατάλληλα μηχανήματα. Έχω μία επιφύλαξη για την αντοχή της πέτρας στην περιοχή της βίδας και θέλω να κάνω κάποιες δοκιμές.

Έχουμε κανένα νέο από το μέτωπο των "φυσικών πιασιμάτων";
Κάτι ετοιμάζω σε έναν τοίχο και θα χρειαστώ 2-3 πατηματάκια, από πέτρα.

Πως τα τρυπάμε; Αρκεί ένα διαμαντοτρύπανο γενικής χρήσης; Και μετά; Αργές στροφές χωρίς κρούση;
Πάω για 6mm τρύπα μάλλον. Να ξεκινήσω από μικρότερο τρυπάνι ή κατευθείαν το τελικό;

Τεχνητά πιασίματα από φυσική πέτρα
Στο εμπόριο μπορείς να βρεις <τεχνητά πιασίματα> από πολλές εταιρείες, όλα είναι φτιαγμένα από τσιμέντο υψηλής αντοχής χρωματισμένο στη μάζα του, έχουν μία επίπεδη πλευρά και κάθετα μια τρύπα 10 χιλιοστών για να περάσει η βίδα που θα τα στερεώσει στην επιφάνεια κάποιας τεχνητής αναρριχητικής πίστας. Το πλεονέκτημα της μίας βίδας, είναι ότι περιστρέφοντας και σφίγγοντας το <τεχνιτό πιάσιμο> σε άλλη γωνία έχουμε ουσιαστικά ένα διαφορετικό πιάσιμο, οπότε στρέφοντας και αλλάζοντας θέση στα <τεχνητά πιασίματα> έχουμε άπειρους συνδυασμούς για την αναρριχητική μας πίστα.
Εγώ έφτιαξα αντίστοιχα <τεχνητά πιασίματα> από φυσική πέτρα. Έχουν δηλαδή μία επίπεδη πλευρά και μία κάθετη τρύπα 10 χιλιοστών, διευρυμένη στα 18 χιλιοστά στην αρχή της ώστε να <φωλιάζει> το κεφάλι της βίδας (Άλεν Μ10). Περιγράφω την όλη διαδικασία:
1) Τα <πιασίματα> πρέπει να είναι σχετικά λεία ώστε να μην τραυματίζονται τα χέρια μας. Οι καλύτερες τοποθεσίες για να βρούμε λείες πέτρες είναι οι παραλίες και οι κοίτες των ποταμών. Προσοχή, μιλάμε για μερικές πέτρες, όχι για να φορτώσουμε ποσότητα, γιατί η λήψη άμμου χαλικιού και πέτρας από παραλίες και ποτάμια ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.
2) Αφού βρούμε τις κατάλληλες πέτρες, τις πέμε σε ένα μηχάνημα κοπής πέτρας με διαμαντόδισκο και τις σχίζουμε. Έτσι μπόρούμε από κάθε πέτρα να φτιάξουμε δύο <πιασίματα>.
Το συγκεκριμένο μηχάνημα της φωτογραφίας το έχω στη δουλεία μου. Δεν χρειάζεται τόσο μεγάλος δίσκος, αλλά με γωνιακό τροχό και διαμαντόδισκο μπορούμε να κόψουμε μόνο μικρές πέτρες, γιατί δεν κόβει σε αρκετό βάθος.
3) Με γωνιακό τροχό και <καμπάνα λείανσης πέτρας>, παίρνουμε τα γρέζια και άμα θέλουμε κάνουμε και μικρές διαμορφώσεις.
Προσοχή η <καμπάνα> δεν κάνει για πολύστροφο τροχό όπως είναι οι μικροί τροχοί. Αυτός, της φωτογραφίας, έχει ρυθμιζόμενες στροφές. Επίσης απαραίτητα τα γυαλιά.
4) Με δράπανο και διαμαντοτρύπανα κάνουμε την ΚΑΘΕΤΗ τρύπα που θα περάσει ή βίδα στερέωσης.
Χωρίς βάση για το δράπανο μη το τολμήσετε.
Αρχίζουμε το τρύπημα με λεπτό τρυπάνι π.χ. 5 χιλιοστών, μετά με το 10 χιλιοστών και με το 18 χιλιοστών κάνουμε την <φωλιά> για το κεφάλη της βίδας.
Εδώ όμως υπάρχει το εξής πρόβλημα. Άμα βάλουμε στο δράπανο περιστροφή + κρούση, οι τρύπες γίνονται γρήγορα, αλλά οι περισσότερες πέτρες θα θρυμματιστούν. Άμα βάλουμε στο δράπανο μόνο περιστροφή το τρύπημα γίνεται πολύ αργά, με διακοπές για να κρυώνει το τρυπάνι και ή πέτρα, και θα καταστρέψουμε μερικά τρυπάνια (ειδικά τα αγορασμένα από το Λίντλ). Κανονικά χρειάζεται υγρό τρύπημα.

Και τι σε εμποδίζει να εμπορευτείς τέτοια Πιασίματα, αν κρίνω από τις φωτογραφίες και μεράκι υπάρχει και το μάτι σου κόβει, και ποιοτικό αποτέλεσμα βγαίνει, και από ότι κατάλαβα είσαι και της δουλειάς.

Μπορεί να έχει η πέτρα μικρορήγματα σχεδόν μη ορατά, από την αρχή ή από το τρύπημα, που με το χρόνο θα επεκταθούν. Υπάρχει και τρόπος ελέγχου και λύση, αλλά ξεφεύγουμε από τον ερασιτεχνισμό.
Αυτά που έχω φτιάξει για προσωπική χρήση τα εμπιστεύομαι απόλυτα αφού θα τα ελέγχω κατά διαστήματα.

Συνεχίστε την πολύ καλή δουλειά εσείς οι μερακλήδες...να παίρνουμε και εμείς μάτι μπας και στρωθούμε στη δουλειά κάποια στιγμή!

Πολύ ωραίο το αποτέλεσμα νομίζω!
Πέρα από τις κροκάλες έχεις εφαρμόσει την μέθοδο και σε άλλα πετρώματα, άλλου είδους πέτρες (πχ ασβεστόλιθο);

Ωχ, ώστε έτσι γίνεται.... Είπαμε να παίξουμε ερασιτεχνικά αλλά εσύ του άλλαξες τα φώτα, χεχε.
Πολύ ωραία δουλειά και αναλυτικό εγχειρίδιο. Έβαλες γενικά μεγάλα κομμάτια, λογικό για να είμαστε σίγουροι, εγώ έπαιξα με πιο πιπινοπιασίματα (εντάξει πατήματα).

Οι τρύπες που έκανα ήταν μικρές, στα 6mm και χωρίς βάση για το δράπανο. Δεν είχα καμία ευθεία στην πέτρα για να την στηρίξω κάπου σταθερά. Μάλλον δεν θα μπορούσα και να την σκίσω με γωνιακό τροχό. Επέλεξα κρούση και νεράκι για το τρυπάνι. Τελικά χάλασα μόνο μία πέτρα. Χωρίς κρούση και χωρίς βάση ήθελε πολύ υπομονή. Με το μάτι δεν βλέπω κάτι κακό γύρω από την τρύπα. Πως αλλιώς το ελεγχουμε;

Οι κροκάλες που διάλεξα για να φτιάξω τα πιασίματα ήταν από διαφορετικά όσο το δυνατόν πετρώματα για να τα συγκρίνω. Μερικές είναι σίγουρα ασβεστόλιθος.

Για τυχόν προβλήματα αντοχής που αναφέρω, θα ήθελα να είμαι απόλυτα σίγουρος αν θα χρησιμοποιήσω αυτά τα πιασίματα σε μία τεχνητή πίστα ύψους πολλών μέτρων. Δεν υπάρχει κίνδυνος για τον αναρριχητή αλλά για αυτούς που βρίσκονται από κάτω.

Να προσθέσω επίσης ότι μπορεί κάποιος να βρει πέτρες κομμένες επίπεδα από την μία πλευρά τους, σε μέρη που γίνεται σχίσιμο πέτρινων όγκων.
Όταν δηλαδή σχίζουν πέτρινους όγκους σε πλάκες (π.χ. μάρμαρα) ή σε ορθογώνιες πέτρες (π.χ. πέτρινα αγκωνάρια, πέτρινα πρέκια), οι εξωτερικές ακανόνιστες πλευρές του πέτρινου όγκου πετάγονται. Βλέπε φωτογραφίες.
Αυτές τις πέτρες, αφού πρώτα τις τρυπήσουμε, μπορούμε εύκολα να τις στερεώσουμε σε μια επίπεδη επιφάνεια με βίδες. Όπου χρειάζεται θα τις επεξεργαστούμε με γωνιακό τροχό και <καμπάνα λείανσης πέτρας>.