Hellaspath :: Forum για την ορειβασία και το GPS

Τα μετέωρα είναι θύμα της μαζικοποιησης της αναρρίχησης που προέκυψε απο τις εταιρείες. Σε ασφάλεια κάθε 1 .40 σκαρφαλωνουν πολλοί 5.α. Με ασφάλειες κάθε 10 σε 5.α πόσοι? τα μετέωρα όμως και η τυμφη θα παραμείνουν όμως το real thing για κάποιους. Τα λέμε απο μεγάλη Τετάρτη στο camping.

Έχει φρικάρει πολύς κόσμος στα Μετέωρα. Η μεγάλη απόσταση των ασφαλειών δεν είναι παίξε γέλασε. Εγώ προσωπικά τουλάχιστον μια φορά, παραλίγο να κατουρηθώ πάνω μου στον Φύλακα του Αγίου Πνεύματος. Εννοείται σε πανεύκολο πεδίο.
Άντε να δείτε πόσοι έχουν ανέβει στο γκρεμισμένο μοναστηράκι στην Αγία Μονή. Η σεμινέ (ΙΙΙ) δεν έχει καμμία ασφάλεια. Η μάλλον είχε και την είχαν βγάλει. Το ίδιο βιβλιαράκι θα έχει από τότε που ανοίχτηκε.
Θέλει να έχεις πάρει χάπια για να μη σε νοιάζει τίποτα.

pankan έγραψε:Έχει φρικάρει πολύς κόσμος στα Μετέωρα. Η μεγάλη απόσταση των ασφαλειών δεν είναι παίξε γέλασε. Εγώ προσωπικά τουλάχιστον μια φορά, παραλίγο να κατουρηθώ πάνω μου στον Φύλακα του Αγίου Πνεύματος. Εννοείται σε πανεύκολο πεδίο.
Άντε να δείτε πόσοι έχουν ανέβει στο γκρεμισμένο μοναστηράκι στην Αγία Μονή. Η σεμινέ (ΙΙΙ) δεν έχει καμμία ασφάλεια. Η μάλλον είχε και την είχαν βγάλει. Το ίδιο βιβλιαράκι θα έχει από τότε που ανοίχτηκε.
Θέλει να έχεις πάρει χάπια για να μη σε νοιάζει τίποτα.

Ο φυλακας της καμπανας. τελευταια σχοινια τραβερσα δεξιοστροφη ΙΙ βαθμου χωρις καμια για 20 μετρα. Μετα τα 20 βαζεις φρεντ (του κωλου) και ξεκινας αριστεοστροφη τραβερσα ΙΙΙ και πας προς τα πανω για 10 μετρα για το ρελε. Κλαμα.
Στα μετεωρα μεχρι τον 6ο δεν εχει ασφαλειες μετα εχει μπολικες.
καποιοι λενε οτι σε καθε βραχο πρπει να ειναι μια ευκολη 5αρα γαζωμενη. Δεν ξερω αν συμφωνω παρ' οτι λογω των μακρυνων ασφαλειων δεν μπορω να ανεβω στο 95% των βραχων

Τα Μετέωρα σίγουρα θέλουν μεγάλη εξοικείωση με το ιδιαίτερο είδος του κροκαλοπαγούς βράχου και με το θέμα των μακρινών ασφαλειών στις προσιτές διαδρομές μέχρι VI. Πλεονέκτημα: οι συνήθως προφανείς κινήσεις (ή το έχεις ή δεν το έχεις) και το γεγονός ότι γενικά δε θέλουν δύναμη αλλά ισορροπία. Μειονέκτημα: αν χάσεις τη διαδρομή, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα.
Υπάρχουν κλασσικές διαδρομές π.χ. η "Πίπτουσα Σταγόνα" στη Σουρλωτή (VI) με λίγες ασφάλειες αλλά πολύ σωστά τοποθετημένες. Τα πράγματα είναι γενικά καλύτερα στις δημοφιλείς διαδρομές, από την άποψη ότι έχουν φύγει όλα τα σαθρά χαλίκια.

Έχω κάνει δυο σημαντικές πτώσεις στα Μετέωρα ως επικεφαλής. Η πρώτη ήταν στο ξεκίνημα από το ρελέ για τη δύσκολη είσοδο στη σχισμή του "Πιλιέ των Ονείρων". Δυστυχώς δεν είχα βάλει σετάκι στον κρίκο του ρελέ, έπεσα 5-6 μέτρα και κρεμάστηκα στο κενό από το οχτάρι του σχοινοσυντρόφου. Δεν έπαθα τίποτε αλλά τον ταρακούνησα πολύ και κοπάνησε το κεφάλι του (ευτυχώς με κράνος) στο βράχο. Στη δεύτερη, σε μια πρώτη σκοινιά στα Αμπάρια, πήρα λάθος πορεία, ήταν αδύνατο να φτάσω στο ρελέ, έπεσα 9-10 μέτρα και κατέληξα κρεμασμένος ανάποδα. Ολοκληρώσαμε και τις δύο φορές τη διαδρομή αλλά στη δεύτερη μόλις κατεβήκαμε, αντιλήφθηκα ότι είχα πάθει σοβαρό διάστρεμμα στο αριστερό πόδι.

Πάντως δεν είναι τυχαίο ότι στη σαραντάχρονη ιστορία της αναρρίχησης στα Μετέωρα -με δεκάδες χιλιάδες αναβάσεις- υπάρχουν μόνο δύο (2) θανάσιμα ατυχήματα (οφειλόμενα σε λάθη ή απειρία των αναρριχητών) και λίγοι σοβαροί τραυματισμοί. Θα έλεγα λοιπόν ότι τελικά τα Μετέωρα είναι ένα ασφαλές πεδίο, αρκεί να επιλέξεις την κατάλληλη διαδρομή για τις δυνατότητές σου (καλό είναι να έχεις και επί πλέον πληροφορίες, πέραν του Οδηγού) και φυσικά να εμπιστευτείς το βράχο και τον εαυτό σου.


_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

3 Θανασιμα. Ο Τσεχοσλοβακος -αν θυμαμαι- που επεσε ψαχνοντας το ραπελ του φυλακα κοντα στην μαυρη μαγεια(ειχε βραδιασει και δεν εβλεπε). Ο Ελληνας στα αμπαρια απο λαθος χειρισμους και περισυ ο παππους ο γερμανος στο πιλιε της βροχης απο λαθος χειρισμου σε εγκαταλειψη διαδρομης.
Ειναι ασφαλες πεδιο γιατι ...αν δεν το εχεις δεν μπαινεις οποτε αυτοι που μπαινουν το εχουν

Κανονίστε τώρα μ' αυτά να δώσουμε τροφή, οτι δεν είναι ασφαλές πεδίο και να το κλείσουν για τα καλά !

jtj έγραψε:και περισυ ο παππους ο γερμανος στο πιλιε της βροχης απο λαθος χειρισμου σε εγκαταλειψη διαδρομης.

Αυτό δεν το ήξερα.

yannisdelta έγραψε:Κανονίστε τώρα μ' αυτά να δώσουμε τροφή, οτι δεν είναι ασφαλές πεδίο και να το κλείσουν για τα καλά !

Σε όλα τα αναρριχητικά πεδία είναι δυνατόν να συμβούν ατυχήματα - και έχουν ήδη συμβεί αρκετά-. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι η αναρρίχηση είναι ένα ακίνδυνο σπόρ όπως π.χ. το τένις. Πόσο μάλλον στα Μετέωρα με τις ίσως 600 διαδρομές. Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι τα Μετέωρα είναι ένα ασφσλές πεδίο!


________________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Νομίζω όμως ότι έχει εκτραπεί η συζήτηση από το κυρίως θέμα που είναι η απόπειρα -για μια ακόμη φορά- των καλογήρων να επιβάλλουν την απαγόρευση της αναρρίχησης στα Μετέωρα. Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι γι αυτό;


________________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Γιάννης Τζίμας έγραψε:Νομίζω όμως ότι έχει εκτραπεί η συζήτηση από το κυρίως θέμα που είναι η απόπειρα -για μια ακόμη φορά- των καλογήρων να επιβάλλουν την απαγόρευση της αναρρίχησης στα Μετέωρα. Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι γι αυτό;


________________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Αφού σε άλλο θέμα γράφουμε!

Πάντως ρε φίλε δεν υπάρχει πιο κορυφαία ατάκα απο αυτήν που ακούς στα μετέωρα!...πού είναι ρε πουστη επόμενη ασφαλειά´

Γιάννης Τζίμας έγραψε:Νομίζω όμως ότι έχει εκτραπεί η συζήτηση από το κυρίως θέμα που είναι η απόπειρα -για μια ακόμη φορά- των καλογήρων να επιβάλλουν την απαγόρευση της αναρρίχησης στα Μετέωρα.

Χωρίστηκε το θέμα για να μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα

jtj έγραψε:Αφού σε άλλο θέμα γράφουμε!

pankan έγραψε:Χωρίστηκε το θέμα για να μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα

Συγνώμη ρε παιδιά, δεν το είχα αντιληφθεί, συνεχίζω λοιπόν:

Στις καλύτερες αναρριχητικές μου στιγμές έκανα στα Μετέωρα μέχρι και VI+ (ισορροπιστικό, όχι δυναμικό) ως επικεφαλής, πάλευα και κάτι παραπάνω ως δεύτερος. Στον ασβεστόλιθο όμως ποτέ δεν ξεπέρασα το V+ ως επικεφαλής (onsight), άντε και κανα εξάρι σαν δεύτερος. Μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει αυτό; Θα προσθέσω μόνο ότι είχα εξοικειωθεί πολύ με το "μετεωρικό" στυλ αναρρίχησης.

Μια σύντομη ιστορία: δεκαετία του '90, έχω γνωρίσει ένα φέρελπι πιτσιρικά αναρριχητή (εγώ 40+ ετών, αλλά σε καλή φόρμα) και ξεκινάμε το "Πιλιέ των Ονείρων". Τον βάζω επικεφαλής στην πρώτη σκοινιά (λάθος!), χάνει τη διαδρομή και κάποια στιγμή μου φωνάζει ότι βλέπει το ρελέ χαμηλότερα και αρκετά πιο αριστερά! Παράλληλα κάποιοι Γερμανοί ψηλότερα μας ειδοποιούσαν ότι είμαστε λάθος. Τελικά κατάφερε να φτάσει στο ρελέ, διακινδυνεύοντας μεγάλη πτώση. Ίσως η μεγαλύτερη αγωνία που έχω περάσει στην όποια αναρριχητική μου καρριέρα. Εννοείται ότι έκανα ως επικεφαλής όλες τις υπόλοιπες σκοινιές.


_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Στα μετεωρα εχεις πολλες επιλογες σε πιασιματα πατηματα και δεν σου δημιουργει δεσμευτικες κινησης οπως ασβεστολιθο που ειναι συγκεκριμενη η κινηση. Πολλους τους διευκολινει αυτο

jtj έγραψε:Στα μετεωρα εχεις πολλες επιλογες σε πιασιματα πατηματα και δεν σου δημιουργει δεσμευτικες κινησης οπως ασβεστολιθο που ειναι συγκεκριμενη η κινηση. Πολλους τους διευκολινει αυτο

Έχω την εντύπωση ότι συμβαίνει περίπου το αντίθετο, χωρίς όμως να είναι και λάθος αυτό που λες, όσον αφορά τις χαμηλές βαθμολογίες. Εξηγούμαι (μιλάμε για κάποια δυσκολία και πάνω, ας πούμε V): στον ασβεστόλιθο πρέπει πρώτα να βρεις τη σωστή κίνηση και στη συνέχεια να την εκτελέσεις, αν μπορείς. Αν επιλέξεις λάθος κίνηση, αυξάνει η δυσκολία. Στο μετεωρικό πέτρωμα η σωστή κίνηση είναι συνήθως προφανής (ή την έχεις ή όχι), όπως προανέφερα, άρα δεν έχεις τη δυσκολία της εύρεσης αλλά κυρίως της εκτέλεσης. Χώρια που τα "δυναμικά" περάσματα είναι σπάνια.

Υπάρχει βέβαια και το αναμφισβήτητο δεδομένο ότι στον ασβεστόλιθο μπορείς να πυκνώσεις τις ασφάλειες, βάζοντας τα δικά σου εργαλεία, ενώ στα Μετέωρα αναγκαστικά αρκείσαι σε ότι υπάρχει από μόνιμες ασφάλειες, εκτός από κάποιες σχισμές που ασφαλίζονται. Γενικά δε θέλεις και πολλά υλικά εκτός από τα αναγκαία σετάκια και μερικές λανιέρες και καραμπίνερ (άντε και 2-3 μεγάλα frieds ή τα αντίστοιχα καρύδια).


_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Σε καμία περίπτωση δε βγάζει τις όμορφες κινήσεις του ασβεστόλιθου το κροκαλοπαγές. Δεν είναι μόνο οι δυναμικές κινήσεις αλλά και οι τεχνικές. Πόσο συχνά κάνεις drop-knee, twist-lock κλπ στα Μετέωρα.

Προσωπικά το στυλ της αναρρίχησης είναι το μόνο που δεν μου αρέσει στα Μετέωρα. Μου αρέσει το μαγευτικό σκηνικό, μου αρέσει που το τέλος κάθε διαδρομής είναι μια κορφή και όχι ένα αυθαίρετο σημείο που ο δημιουργός της διαδρομή αποφάσισε να κάνει ρελέ γιατί μετά είναι εύκολο. Ναι, μου αρέσει και η ασφάλιση, γιατί πρέπει να πάρω τη διαδρομή σοβαρά, και αν δεν είμαι έτοιμος να μπω του χρόνου. Δεν είναι για συνέχεια βέβαια, μου αρέσει και η ανεμελιά του σπορ: πως να την κάνω την κίνηση, έτσι; (πτώση). Μπα, μήπως έτσι; (πτώση). Α, μάλλον έτσι...

Nikolas_A έγραψε:
Μου αρέσει το μαγευτικό σκηνικό, μου αρέσει που το τέλος κάθε διαδρομής είναι μια κορφή και όχι ένα αυθαίρετο σημείο που ο δημιουργός της διαδρομή αποφάσισε να κάνει ρελέ γιατί μετά είναι εύκολο. Ναι, μου αρέσει και η ασφάλιση, γιατί πρέπει να πάρω τη διαδρομή σοβαρά, και αν δεν είμαι έτοιμος να μπω του χρόνου. Δεν είναι για συνέχεια βέβαια, μου αρέσει και η ανεμελιά του σπορ: πως να την κάνω την κίνηση, έτσι; (πτώση). Μπα, μήπως έτσι; (πτώση). Α, μάλλον έτσι...

Άριστα τα λες

Nikolas_A έγραψε: μου αρέσει και η ανεμελιά του σπορ: πως να την κάνω την κίνηση, έτσι; (πτώση). Μπα, μήπως έτσι; (πτώση). Α, μάλλον έτσι...

Είμαι της "παλιάς σχολής" που λέει ότι απαγορεύεται η πτώση! Κάποτε σκαρφάλωνα και solo ανασφάλιστος (ή με τοπική αυτασφάλιση) σε διαδρομές προσιτές αλλά προφανώς με κάποιο ρίσκο. Αυτό φυσικά ισχύει πολύ περισσότερο σε βουνίσιες διαδρομές. Δηλαδή για να γίνει σαφές, δεν επιτρέπεται να κάνεις πτώση στο "Τσεκούρι" της Γκαμήλας. Τότε θα μου πεις γιατί βάζουμε ασφάλειες; Προφανώς για να σώσουμε τη ζωή μας αν τυχόν συμβεί η "στραβή". Η διάσωση όμως θα έρθει στην καλύτερη περίπτωση την επόμενη μέρα!
Αντιπαθώ και την αναρρίχηση με το σύστημα top-rope, όπου χτυπιέσαι με τις ώρες για να καταφέρεις ένα πέρασμα. Καταλαβαίνω βέβαια ότι είναι μια καλή προπόνηση, αρκεί να μη σου γίνει συνήθεια.

Υ.Γ.1: Μου έχει μείνει αξέχαστη η solo ανάβαση (με άρβυλα) στη Μεσόρραχη της Γκαμήλας. Είχα και ένα πενηντάρι σκοινί για τυχόν υποχώρηση. Η δυσκολία κυμαίνεται γενικά σε περάσματα III - ΙV, έχει και μια καμιναδούλα που τη λένε για V- (D-, 300μ). Υπάρχουν όμως πολλά πατάρια για ξεκούραση ή και μεγάλη στάση για κολατσιό! "Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις..."

Υ.Γ. 2: Μια ακόμη, επειδή έχω όρεξη για γράψιμο: Σκαρφαλώνω solo (καμία ασφάλεια) την καμινάδα των ραπέλ στον "Πύργο του Καστρακίου" (ΙΙΙ). Είναι μικρή, το πενηντάρι σκοινί φτάνει για το μοναδικό ραπέλ (χρειάζεται κι ένα μικρό αρχικό από δένδρο), βγαίνω στην κορυφή, αφού έχω συναντήσει ένα παμπάλαιο στραβωμένο σχισμόκαρφο. Έλα όμως που δε βρίσκω με τίποτε τον κρίκο του ραπέλ! Ευτυχώς σε μικρή σχετικά απόσταση -στην "Καμπάνα"- βρίσκεται ο ντόπιος αναρριχητής Άρης Μητρονάσιος που απαντάει στις φωνές μου και μου υποδεικνύει πώς θα βρώ το ραπέλ. Νά 'ναι καλά ο άνθρωπος!

Υ.Γ. 3: Μη νομίσετε ότι περιαυτολογώ, δεν το συνηθίζω, ο yannisdelta και ο Nikolas_A το γνωρίζουν. Απλά είμαι σε μια ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση τις τελευταίες μέρες και ξεδίνω κάπως γράφοντας!

_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

αρρωστια!!!

jtj έγραψε:αρρωστια!!!

Ότι δεν καταλαβαίνεις, ή είναι έξω από τις εμπειρίες σου, δεν είναι κατ' ανάγκην "αρρώστια"! Οκαθένας έχει την προσωπική του διαδρομή και ιδιαιτερότητα.


_____________
Η Γνώση Απελευθερώνει

Με την καλή έννοια βρε!