Το 2010 πετύχαμε
Μόλικα - Κοπάνκι - Στιβ - Ίλιντεν - Πέλιστερ - Μικρή Λίμνη - Μεγάλη Λίμνη - Νίζε Πόλε
Ξεκινήσαμε από Έδεσσα το πρωί του Σαββάτου. Σε δυο ώρες ήμαστε Μπίτολα. Τρώμε τη μέρα μας εκεί γύρω και το απογεύματακι ξεκινάμε με το αμάξι για το Μόλικα Χοτέλ (1400μ.) όπου και το αφήνουμε. Φορτώνουμε τα σακίδια στις πλάτες και ξεκινάμε για το καταφύγιο Κοπάνκι από ευδιάκριτο και καλοσημαδεμένο μονοπάτι που ξεκινάει από την άκρη του πάρκιν του ξενοδοχείου. Σε μισή ώρα ήμαστε στο καταφύγιο στα 1600μ. Το Κοπάνκι είναι ένα μεγάλο καταφύγιο με 100 κρεβάτια, ψιλοβρώμικο, με κουβέρτες και καθαρά σεντόνια. Η διανυκτέρευση κοστίζει 400 δηνάρια (ήτοι 6,5 ευρώ) για εμάς τους ξένους και 200 για τους ντόπιους. Δεν προσφέρει φαγητό. Από το καταφύγιο έχει τέσσερις διαφορετικές διαδρομές για την κορυφή του Πέλιστερ. Εμείς διαλέξαμε τη δυσκολότερη, από ότι λένε, μέσω της ράχης η οποία κινείται σε βραχώδες πεδίο.
Την Κυριακή ξεκινήσαμε στις 7.30 το πρωί. Η διαδρομή ξεκινάει ανεβαίνοντας την απότομη πίστα δίπλα από το καταφύγιο. (εμείς το κόψαμε ευθεία από τους πυλώνες, διασχίζοντας μια ζούγκλα αλλά δεν το κάνουμε θέμα
) Σύντομα ξεκινάνε μεγάλοι βράχοι που τους σκαρφαλώνουμε. Η διαδρομή κινείται μέσα σε δάσος και πάνω σε βράχια συνεχώς με κάποια μικρά κομμάτια χώματος. Η σήμανση είναι άριστη. Περνάμε μια ξύλινη εξέδρα με άφθονη θέα και συνεχίζουμε σε λίγο πιο δύσκολο έδαφος με κάποια συρματόσχοινα κατά διαστήματα. Φτάνουμε στην κορυφή Στιβ στα 2468μ., κατεβαίνουμε καμιά 60αριά μέρια, περνάμε από ένα κτίσμα με ξύλινη στέγη, ανεβαίνουμε στην κορυφή Ίλιντεν και συνεχίζουμε το καλοσημαδεμένο μονοπάτι για Πέλιστερ στα 2601μ. Στο Πέλιστερ έχει κτίσμα με κεραίες και λίγο παραπέρα ένα μνημείο για έναν φίλο τους. Νερό σε αυτήν την διαδρομή δεν έχει. Λέγεται, πάντως, πως έχει λίγο πριν την κορυφή. Ως εδώ μας πήρε 5-5,5 ώρες.Η επιστροφή, ενώ στην αρχή σχεδιαζόταν να γίνει από τη διαδομή Bolnici (νοσοκομεία κατά τον 1ο παγκ. πόλεμο), έγινε από τις λίμνες με κατάληξη στο Νίζε Πόλε. Από την κορυφή παίρνουμε τον χωματόδρομο και σε ένα τέταρτο περίπου τον αφήνουμε και μπαίνουμε αριστερά σε μονοπάτι. Το πεδίο είναι αλπικό και οι κλίσεις ήπιες. Σε περίπου 1 ώρα φτάνουμε στη μικρή λίμνη αφού περάσουμε μια βρύση που μόλις στάζει αυτήν την εποχή. Σε λιγότερο από μισή ώρα συναντάμε χωματόδρομο που τον διασχίζουμε κάθετα και συνεχίζουμε στο ευδιάκριτο μονοπάτι μας. Σε μισή ώρα φτάνουμε στη μεγάλη λίμνη στα 2250μ. περίπου. Καθώς πλησιάζουμε στη λίμνη, αυτή φαίνεται ολόκληρη από ψηλά. Είναι υπέροχη.
Εκεί έχει και καταφύγιο το οποίο είναι πολύ πιο φροντισμένο από το Κοπάνκι. Έχει 50 κρεβάτια και είναι ανοιχτό όλο το χρόνο. Το μέρος είναι θαυμάσιο που δεν θέλεις να φύγεις 
Κάτσαμε καμιά ώρα εδώ, ήπιαμε ένα τσάι και συνεχίσαμε το μονοπάτι για κάτω. Σε δυο ώρες ήμαστε το τέλος του μονοπατιού και στην αρχή της ασφάλτου. Από 'κει σε μισή ώρα φτάνουμε μέσα στο χωριό Νίζε Πόλε και την αράζουμε στην εκκλησία του Αγ. Αθανασίου περιμένοντας τον Κοσμά ο οποίος είχε κατέβει πιο γρήγορα από μας, πήγε με οτο-στοπ στο Μόλικα Χοτέλ, ανέβηκε 200μ. στο Κοπάνκι για να κατεβάσει ένα σακίδιο με πράματα που είχαμε αφήσει εκεί (γεια σου Κοσμά αρχηγέ :notworthy: ) και ήρθε με το αμάξι και μας πήρε για να συνεχίσουμε την επιστροφή μας στην Έδεσσα.Έτσι έκλεισε και αυτός ο λογαριασμός με το Πέλιστερ ύστερα από 5 χρόνια. Και μάλιστα έκλεισε με μια απρόσμενη και ασχεδίαστη διάσχιση!
