Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριος
Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριος
Για μια ακόμη Κυριακή βρεθήκαμε να περπατάμε αρχές άνοιξης στα μονοπάτια της επαρχίας Σφακίων, αυτή τη φορά σειρά είχε η διαδρομή : Γωνί Ασκύφου- Αμπελος- φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριος Σφακίων. Εύκολη πεζοπορική διαδρομή χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, με μικρή υψομετρική διακύμανση και επαρκές μήκος για να γεμίσει μια πλήρη μονοήμερη. Το μονοπάτι έχει πλήρως σηματοδοτηθεί από τον ΕΟΣ Χανίων και είναι ενταγμένο στο δίκτυο «πράσινων διαδρομών» και έχει προσανατολισμό σταθερά από βορρά προς νότο.
Παρεάκι ολιγομελές αυτή την φορά, εγώ, ο Λευτέρης και ο Γιώργος , οδηγήσαμε από τα Χανιά μέχρι το οροπέδιο Ασκύφου και στο Αμμουδάρι στρίψαμε αριστερά προς Γωνί (ένα μικρό χωριό-οικισμό του οροπεδίου )σε στενό ασφάλτινο «δρόμο» που σταματά ακριβώς στην αρχή της διαδρομής. Υπάρχει χαρακτηριστική πινακίδα με τα στοιχεία της διαδρομής εκεί. Ξεκινήσαμε λοιπόν ώρα 09:00 την διάσχιση αυτή με συννεφιά και δροσούλα σε αγροτικό δρόμο στην αρχή μέσα από ελαιώνες και στην συνέχεια σε σχεδόν ξερό πεδίο. Στα αριστερά μας το Μέγα Ορος σαν σειρήνα μας καλεί ενώ στα δεξιά μας δεσπόζει ο κύριος όγκος των Λευκών Ορέων. Ο χωματόδρομος σε λίγο γίνεται μονοπάτι πολύ καλογραμμένο ( με άψογη σήμανση) και σιγά σιγά σκαρφαλώνει μέχρι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1000 μ με λίγα δείγματα χιονιού σε σημεία που δεν τα βλέπει ο ήλιος. Εδώ το μονοπάτι γίνεται καλντερίμι και τα πάντα γύρω μας είναι πέτρα.Το κομμάτι αυτό μου θύμισε αιγαιπελαγίτικη θα ελεγα διαδρομή. Κατηφορίζουμε πλέον προς το χωριό Ασφένδου (σχεδόν εγκατελειμένο ) περνώντας μιτάτα και μελίσσια και φθάνουμε στην πλατεία του χωριού στις 13:00. Tαλαιπωρηθήκαμε λιγάκι να βρούμε την είσοδο του φαραγγιού ( υπήρχε παντού περίφραξη με συρματοπλέγμα )αλλά τελικά τα καταφέραμε, πιάσαμε ένα καλό ίσκιο και το ρίξαμε στην αναπλήρωση. Το φαράγγι είναι σχετικά μικρό χωρίς πολύ πράσινο, είναι γεμάτο όμως με φασκόμηλο, μυρωδιά πολύ χαρακτηριστική των φαραγγιών της κρήτης. Το μονοπάτι μέσα από το φαράγγι δεν πιάνει κοίτη άλλα τραβερσάρει σταθερά την δεξιά μεριά του και μεγάλο τμήμα του είναι πετρόχτιστο. Η θέα της θάλασσας μας συντροφεύει σε όλη την διαδρομή και τελικά φθάνουμε στην έξοδο του φαραγγιού (στο χωριό Αγ. Νεκτάριος, μεγάλη η χάρη του ) στις 15:00.
Aπο εκεί πεζοπορούμε σε άσφαλτο μέχρι το επόμενο χωριό (Βουτάς), πίνουμε το καφεδάκι μας σε ένα προπολεμικό καφενείο και τελικά με ένα ταξί επιστρέφουμε στην αφετηρία μας, στο Γωνί. Κόστος ταξί 28 ε. Είχε πλέον αρχίσει να σουρουπώνει….
Μήκος διαδρομής = 11 χλμ
Αρχικό υψόμετρο = 700 μ
Τελικό υψόμετρο = 100 μ
Μέγιστο υψόμετρο = 1000 μ
Παρεάκι ολιγομελές αυτή την φορά, εγώ, ο Λευτέρης και ο Γιώργος , οδηγήσαμε από τα Χανιά μέχρι το οροπέδιο Ασκύφου και στο Αμμουδάρι στρίψαμε αριστερά προς Γωνί (ένα μικρό χωριό-οικισμό του οροπεδίου )σε στενό ασφάλτινο «δρόμο» που σταματά ακριβώς στην αρχή της διαδρομής. Υπάρχει χαρακτηριστική πινακίδα με τα στοιχεία της διαδρομής εκεί. Ξεκινήσαμε λοιπόν ώρα 09:00 την διάσχιση αυτή με συννεφιά και δροσούλα σε αγροτικό δρόμο στην αρχή μέσα από ελαιώνες και στην συνέχεια σε σχεδόν ξερό πεδίο. Στα αριστερά μας το Μέγα Ορος σαν σειρήνα μας καλεί ενώ στα δεξιά μας δεσπόζει ο κύριος όγκος των Λευκών Ορέων. Ο χωματόδρομος σε λίγο γίνεται μονοπάτι πολύ καλογραμμένο ( με άψογη σήμανση) και σιγά σιγά σκαρφαλώνει μέχρι το ψηλότερο σημείο της διαδρομής στα 1000 μ με λίγα δείγματα χιονιού σε σημεία που δεν τα βλέπει ο ήλιος. Εδώ το μονοπάτι γίνεται καλντερίμι και τα πάντα γύρω μας είναι πέτρα.Το κομμάτι αυτό μου θύμισε αιγαιπελαγίτικη θα ελεγα διαδρομή. Κατηφορίζουμε πλέον προς το χωριό Ασφένδου (σχεδόν εγκατελειμένο ) περνώντας μιτάτα και μελίσσια και φθάνουμε στην πλατεία του χωριού στις 13:00. Tαλαιπωρηθήκαμε λιγάκι να βρούμε την είσοδο του φαραγγιού ( υπήρχε παντού περίφραξη με συρματοπλέγμα )αλλά τελικά τα καταφέραμε, πιάσαμε ένα καλό ίσκιο και το ρίξαμε στην αναπλήρωση. Το φαράγγι είναι σχετικά μικρό χωρίς πολύ πράσινο, είναι γεμάτο όμως με φασκόμηλο, μυρωδιά πολύ χαρακτηριστική των φαραγγιών της κρήτης. Το μονοπάτι μέσα από το φαράγγι δεν πιάνει κοίτη άλλα τραβερσάρει σταθερά την δεξιά μεριά του και μεγάλο τμήμα του είναι πετρόχτιστο. Η θέα της θάλασσας μας συντροφεύει σε όλη την διαδρομή και τελικά φθάνουμε στην έξοδο του φαραγγιού (στο χωριό Αγ. Νεκτάριος, μεγάλη η χάρη του ) στις 15:00.
Aπο εκεί πεζοπορούμε σε άσφαλτο μέχρι το επόμενο χωριό (Βουτάς), πίνουμε το καφεδάκι μας σε ένα προπολεμικό καφενείο και τελικά με ένα ταξί επιστρέφουμε στην αφετηρία μας, στο Γωνί. Κόστος ταξί 28 ε. Είχε πλέον αρχίσει να σουρουπώνει….
Μήκος διαδρομής = 11 χλμ
Αρχικό υψόμετρο = 700 μ
Τελικό υψόμετρο = 100 μ
Μέγιστο υψόμετρο = 1000 μ
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος nektaman την Πέμ 21 Νοέμ 2013, 15:15, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
- Μήτρου Τάκης
- Δημοσιεύσεις: 636
- Εγγραφή: Πέμ 18 Οκτ 2012, 20:08
- Τοποθεσία: Πτολεμαΐδα
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
Χρόνια Πολλα.
Έτσι είναι οι φωτογράφοι ή πολύ μπροστά θα είναι ή πίσω.
Έτσι είναι οι φωτογράφοι ή πολύ μπροστά θα είναι ή πίσω.
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
...
το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
Κρητική μαγεία για το καλό του χρόνου μας κέρασες Νεκτάριε!
Καλή Χρονιά να έχετε! χαιρετισμούς στο Γιώργο
Καλή Χρονιά να έχετε! χαιρετισμούς στο Γιώργο
ο Ζουπανιώτης...
Re: Λευκά Ορη, Γωνί- Αμπελος- Φαράγγι Ασφένδου- Αγ. Νεκτάριο
γειά σου ρε Μϊλτο, καλή χρονιά και σε σένα άλλα και σε όλη την βόρεια παρέα του hellaspath, μακάρι το 2013 να σας φέρει αυτό που ψάχνετε και πάντα κοντά στα βουνά.... 

το γέλιο είναι η λάμψη της ψυχής...