Πληροφορίες για Οίτη

[niki_kar]

Του Αγ. Πνεύματος λέμε να πάμε στην Οίτη. Να ξεκινήσουμε από Υπάτη, να μείνουμε καταφύγιο και αφού ανέβουμε Γρεβενό και Πύργο να βγούμε Παύλιανη η Νεοχώρι.
Νομίζω η Παύλιανη έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον (περνάμε από την καταβόθρα και την πυρά του Ηρακλέους) αν και είναι πιο μακρυά και έχει και κάμποσο χωματόδρομο. Βρήκα μια περιγραφή στις κορφές τ. 177 που βγαίνει Παύλιανη. Κανα τρακ έχουμε εκτός από Υπάτη - καταφύγιο;

Έχει πάει κανείς σας κατά κει; Προτιμότερο είναι να βγούμε Νεοχώρι ή Παύλιανη; Συγκοινωνία για Υπάτη από αυτά τα χωριά υπάρχει;

[pankan]

Φαίνεται ότι θα βρέχει του Αγίου Πνεύματος. Κρίμα.

[niki_kar]

Ναι, να πάρει η ευχή...

[miltous]

Στοιχιωμένη Οίτη...

[niki_kar]

Θα πάμε όμως! Το έχουμε στα άμεσα σχέδια!

[niki_kar]

Μου είχε καρφωθεί εδώ και καιρό η ιδέα για την Οίτη. Ένα πρώτο σχέδιο έλεγε για το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος αλλά το εγκαταλείψαμε λόγω κακού καιρού. Ο καιρός περνούσε, η άνοιξη έφευγε, τα χρώματα θα ξεθώριαζαν όσο θα βάθαινε το καλοκαίρι. Οπότε, ή τώρα ή του χρόνου. Διαλέξαμε το τώρα. Και πήγαμε ένα σβέλτο διήμερο Τρίτη-Τετάρτη 15-16/6. Το ραντεβού δόθηκε το πρωί της Τρίτης στα παλιά διόδια των Τεμπών γύρω στις 11 το πρωί. Αφήσαμε το αμάξι στο σιδηροδρομικό σταθμό του Λειανοκλαδίου και με ταξί πήγαμε στην Υπάτη (18€). 1.30 το μεσημέρι πήραμε βαρυφορτωμένοι τον ανήφορο από την πλατεία του χωριού. Ζέστη ανελέητη, το μονοπάτι καλοσημαδεμένο και ευδιάκριτο μα με δίχως δέντρα να μας σκιάζουνε (στο μεγαλύτερο κομμάτι τουλάχιστον). Περάσαμε τη στάνη με την περίφραξη από το πλάι, ήπιαμε νερό στο τελείωμα της, περάσαμε την Αμαλιόβρυση, την Αμαλιόλακα, την Περδικόβρυση, κόψαμε τον χωματόδρομο που ανεβάζει στο καταφύγιο 6-7 φορές και στο τέλος τον ακολουθήσαμε μέχρι τις Λειβαδιές. Μας πήρε 6 ώρες από την Υπάτη μέχρι εδώ. Πολύ ωραίο μέρος οι Λειβαδιές. Εκεί έχει και ένα εκκλησάκι με πηγή και τραπέζια του δασαρχείου γύρω γύρω. Κατασκηνώσαμε εκεί δίπλα. Ο Ντάνης έφυγε στο καπάκι για να ανέβει στο Γρεβενό. Σε μιάμιση ώρα ήταν κάτω για να μας κάνει να ζηλέψουμε που δεν ανεβήκαμε. Μας έλεγε διάφορα ψέματα ότι φαινόταν ο Μαλιακός, η Εύβοια, η Λαμία, τα Βαρδούσια, η Γκιώνα, ο Παρνασός και εγώ δεν ξέρω τι άλλο ψέμα κατέβασε η κούτρα του. Εμείς από την άλλη περάσαμε πολύ πιο φίνα στήνοντας τα αντίσκηνα και παλεύοντας με τα κουνούπια και τις μύγες. Φάγαμε όλοι μαζί, χαζέψαμε (σαν χαζοί που είμαστε ) τα αστέρια και πέσαμε για ύπνο σαν τούβλα.

Το πρωί οι μπούφοι κοιμόντουσαν, αντί να πάμε να δούμε την ανατολή από το Γρεβενό… Κατά τις 8+ ξεκινήσαμε το χωματόδρομο προς Νεοχώρι για να πάμε στον Πύργο. Λίγα λεπτάκια αργότερα πέρασε ένα αυτοκίνητο με καρότσα και μας φόρτωσε μέχρι την διασταύρωση για Αλύκαινα. Κερδίσαμε κάμποσο δρόμο, αλλά όπως τον κερδίσαμε έτσι και τον χάσαμε! Στο αμάξι αυτό ήτανε δυο τύποι, ο ένας υπάλληλος του φορέα διαχείρισης του εθνικού δρυμού Οίτης (σύμφωνα με το μπλουζάκι που φορούσε) και ο άλλος κάτι σχετικός με το περιβάλλον. Μας έδειξαν με το χέρι που ήταν ο Πύργος (wannabeΠύργος όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια). Ο δεύτερος θα περπατούσε μαζί μας μέχρι ένα σημείο. Χωρίσαμε κάπου κάτω από τον Πύργο (τον κανονικό) και μας είπε να συνεχίσουμε στην απέναντι κορφή που ήτανε ο wannabeΠύργος κατ’ αυτόν. Ανεβήκαμε στον wannabeΠύργος και αντιληφθήκαμε πως δεν ήταν ο σωστός Πύργος. Ήταν η κορφή 2091 σύμφωνα με τον χάρτη της ΓΥΣ. Επιστροφή και ευθεία πάνω για τον κανονικό Πύργο! Τον φτάσαμε και αυτόν. Από ‘κει πέσαμε ΝΑ στο δάσος από κάτω, μπλέξαμε, ξεμπλέξαμε και μετά από 2 ώρες βγήκαμε σε λιβαδάκι με βρύση. Ξεδιψάσαμε, ανεφοδιάσαμε τα παγούρια και καρφί για καταβόθρα. Πήγαμε δρόμο δρόμο. Την είδαμε στα γρήγορα και φύγαμε πάλι από το δρόμο για την Πυρά του Ηρακλή. Την είδαμε και αυτήν στα ακόμα πιο γρήγορα και συνεχίσαμε πάλι το δρόμο για Παύλιανη μέσω «Ψηλών βουνών». Γιάννη (Δημητράκη) την ρεματιά δεν την περάσαμε διότι δεν μας έπαιρνε ο χρόνος.,, Ίσως μια άλλη φορά.

Φτάσαμε στην Παύλιανη γύρω στις 4+ το μεσημέρι μετά από 8 ώρες. Ταξί και βουρ για Μπράλο (24€) για να προλάβουμε το τρένο των 17:08 για πάνω. Φτάσαμε στο σταθμό στις 17:00 ακριβώς. Σουμάχερ ο οδηγός (vardousiomani ο δικός σου δεν μπόρεσε να μας εξυπηρετήσει, μας βρήκε όμως άλλον). Καθυστέρησε λίγο το τρενάκι να έρθει, καθυστέρησε και λίγο ακόμα αφού επιβιβαστήκαμε και κάποια στιγμή φτάσαμε στο Λειανοκλάδι. Εκεί κατέβηκαν τα παιδιά για να συνεχίσουν με το αμάξι, ενώ εγώ συνέχισα με το καθυστερημένο τρένο για Πλατύ για να χάσω την ανταπόκριση για Έδεσσα και να επιστρέψω με το τελευταίο (ευτυχώς είχε και άλλο) τρένο στην Έδεσσα στις 12 το βράδυ.
Ανάβαση αστραπή. Τα χρώματα τα πετύχαμε. Παρατράγουδα δεν είχαμε. Όλα κομπλέ!