Καπέσοβο-Μεζαριά-Βίκος-Μέγα Λάκκος
Δημοσιεύτηκε: Πέμ 01 Σεπ 2016, 20:30
Καπέσοβο-χαράδρα Μεζαριάς-χαράδρα Βίκου-Κλήμα-Μέγα Λάκκος-Κακιά Σκάλα-υψίπεδα Κριάρας ( Τσούκες )-Βράδέτο-Σκάλα Βραδέτου-Καπέσοβο.
Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή στην Χαράδρα του Βίκου. Οι εναλλαγές στα τοπία, η κίνηση σε σχετικά δύσβατα σημεία, η ενίοτε δύσκολη επιλογή πορείας, η απότομη στην Κακιά Σκάλα κλίση, αλλά και η συνολικά αρκετή θετική υψομετρική, συμβάλουν στην συγκρότηση μιας σχετικά δύσκολης διαδρομής. Τουτέστιν η διαδρομή δεν συνίσταται σε όσους τώρα αρχίζουν την επαφή τους με το βουνό.
Ξεκινάμε από την είσοδο του χωριού Καπέσοβο και με βόρεια κατεύθυνση, προσπαθούμε παρά την πυκνή βλάστηση να φτάσουμε την κοίτη του ρέματος που οδηγεί στην Μεζαριά. Μονοπάτι δεν υπάρχει και θα χρειαστεί να αυτοσχεδιάσουμε για να μπορέσουμε να την πιάσουμε, η απόσταση πάντως είναι μικρή ( μια παραλλαγή αποτελεί να πιάσουμε την Μεζαριά από το γεφύρι στην βάση της Σκάλας του Βραδέτου ). Σύντομα βρισκόμαστε στην κοίτη του φαραγγιού της Μεζαριάς που το καλοκαίρι δεν έχει ροή νερού, και εύκολα κινούμαστε πάνω της, με κατεύθυνση δυτική, προς την χαράδρα του Βίκου. Συχνά χρειάζεται να ισορροπεί κανείς στα χέρια του για να περνά ανάμεσα στα βράχια της κοίτης και στα τρία περίπου σημεία, που η κοίτη στενεύει και σχηματίζονται σημεία με βάθος, υπάρχει πάντοτε μονοπάτι που τα παρακάμπτει είτε από δεξιά, είτε από αριστερά. Τα τείχη είναι ψηλά εκατέρωθεν και όταν η βλάστηση που σκεπάζει την κοίτη το επιτρέπει, η θέα αυτών εντυπωσιακή. Μετά από 2ω30λ περίπου φτάνουμε στην χαράδρα του Βίκου, και με σήμανση πλέον περνάμε απέναντι. Μετά από σύντομο ανέβασμα, πιάνουμε το κλασσικό μονοπάτι που κινείται στις δυτικές πλαγιές του φαραγγιού με βόρεια κατεύθυνση. Στο εξαιρετικά βατό πλέον μονοπάτι του φαραγγιού του Βίκου, μετά από 1ω30λ περίπου, φτάνουμε στην πηγή του Κλήματος με ροή όλο τον χρόνο, για την οποία πλέον υπάρχει και πινακίδα. Από εκεί εισερχόμαστε στον Μέγα Λάκκο, μια διαδρομή δύσκολη τα παλαιότερα χρόνια, λόγω της οργιώδους βλάστησης που δεν επιτρέπει την εύκολη διάνοιξη μονοπατιού. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ, όμως ακολουθώντας χαρακτηριστικό σωλήνα ύδρευσης μαύρου χρώματος μπορούμε με μικρές δυσκολίες να περάσουμε το πρώτο κομμάτι, και σύντομα να συναντήσουμε σήμανση κόκκινου χρώματος. Εδώ να επισημάνω πως το μονοπάτι στον Μέγα Λάκκο και την Κακιά Σκάλα έχει συντηρήσει και σημάνει με προσωπική πρωτοβουλία ο κος. Θ.Παπαγεωργίου εκ Καπέσοβου, συμβάλλοντας σημαντικά στην ανάδειξη των διαδρομών αυτών. Ακολουθώντας λοιπόν πιστά την σήμανση, σε σαφώς πιο εύκολο terrain, κινούμενοι μέσω καταπληκτικών ανάμεικτων δασών: βελανιδιών, καστανιών, οξιών και πλατάνων, πορευόμαστε εύκολα με κατεύθυνση βόρειο-ανατολική. Το μονοπάτι πότε κινείται στα βόρεια, πότε στα νότια της κοίτης, άλλοτε όμως και μέσα στην κοίτη. Μετά από 2ω περίπου και σε υψόμετρο 1000μέτρων βρισκόμαστε στην βάση της Κακιάς Σκάλας. Εδώ να σημειώσω πως πρόκειται για μονοπάτι, σε αρκετά σημεία κτιστό, που ενώνει τον Μέγα Λάκκο με τα υψίπεδα των Τσουκών, διατρέχοντας με καταπληκτικό τρόπο το θεωρητικά αδιάβατο, κάθετο τοίχωμα της ανατολικής πλευράς του Μέγα Λάκκου. Πρόκειται για παλαιά κατασκευή των κατοίκων του χωριού Βραδέτο, που καλύπτει υψομετρική διαφορά 600μέτρων. Όπως προανέφερα, η Κακιά Σκάλα είναι σηματοδοτημένη, και αν και βιαστήκαμε λίγο να ανηφορήσουμε στην απότομη πλαγιά, σύντομα συναντήσαμε το μονοπάτι. Το μονοπάτι, εάν εξαιρέσει κανείς ένα σχετικό απότομο πέρασμα όπου έχει τοποθετηθεί σκοινί δεν έχει έκθεση. Ανεβαίνοντας η θέα προς τα πίσω είναι απλά καταπληκτική. Μετά από 2ω περίπου, βρίσκεται κανείς στην έξοδο στα οροπέδια της Κριάρας, όπου και ενημερωτική πινακίδα. Διασχίζοντας τα, βρισκόμαστε για πρώτη φορά μετά την εκκίνηση σε χώρο χωρίς πυκνή βλάστηση, ενώ η θέα περιμετρική. Ακολουθώντας τα βατά μονοπάτια φτάνει κανείς στο χωριό Βραδέτο. Στην πηγή της πλατείας συναντάται το δεύτερο σημείο με νερό στην περιγραφόμενη διαδρομή. Από εκεί στα κλασσικά, κατάβαση από την Σκάλα Βραδέτου και μετά από σύντομη ανηφόρα επιστροφή στο Καπέσοβο. ( 2 ώρες από την έξοδο της Κακιάς Σκάλας ).
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε με αδελφικό φίλο και ορειβάτη, αλλά και έτερο φίλο μας.
Σύνολο 17χλμ, + 1500μ, 11ω.
Ακολουθούν ορισμένες φωτογραφίες.
Σημειώσεις:
- Λόγω του ότι πλέον το μονοπάτι στην χαράδρα του Βίκου έχει διανοιχθεί ( θυμίζει πλέον όπως λέει και φίλος: ’λεωφόρο του βουνού’ ), οι αποστάσεις καλύπτονται γρήγορα. Σε κάποια δύσκολα για τουρίστες σημεία, τοποθετήθηκαν πετρόκτιστες σκάλες, υποστηρικτικά κλπ. Πάνε οι εποχές που το μονοπάτι ανεβοκατέβαινε τις σάρες στις πλαγιές της κοίτης, ενώ συχνά έπρεπε κανείς να βρεθεί για μεγάλο διάστημα μέσα στην κοίτη παρακάμπτοντας μεγάλα βράχια. Το αυτοσχέδιο ξύλινο γεφύρι των κτηνοτρόφων ανατολικά του Κλήματος εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπάρχει πια…
- Ενδιαφέρουσα πορεία αποτελεί η συνολική διάσχιση του Μέγα Λάκκου, αλλά η περιγραφή δεν χωρά εδώ.
Μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή στην Χαράδρα του Βίκου. Οι εναλλαγές στα τοπία, η κίνηση σε σχετικά δύσβατα σημεία, η ενίοτε δύσκολη επιλογή πορείας, η απότομη στην Κακιά Σκάλα κλίση, αλλά και η συνολικά αρκετή θετική υψομετρική, συμβάλουν στην συγκρότηση μιας σχετικά δύσκολης διαδρομής. Τουτέστιν η διαδρομή δεν συνίσταται σε όσους τώρα αρχίζουν την επαφή τους με το βουνό.
Ξεκινάμε από την είσοδο του χωριού Καπέσοβο και με βόρεια κατεύθυνση, προσπαθούμε παρά την πυκνή βλάστηση να φτάσουμε την κοίτη του ρέματος που οδηγεί στην Μεζαριά. Μονοπάτι δεν υπάρχει και θα χρειαστεί να αυτοσχεδιάσουμε για να μπορέσουμε να την πιάσουμε, η απόσταση πάντως είναι μικρή ( μια παραλλαγή αποτελεί να πιάσουμε την Μεζαριά από το γεφύρι στην βάση της Σκάλας του Βραδέτου ). Σύντομα βρισκόμαστε στην κοίτη του φαραγγιού της Μεζαριάς που το καλοκαίρι δεν έχει ροή νερού, και εύκολα κινούμαστε πάνω της, με κατεύθυνση δυτική, προς την χαράδρα του Βίκου. Συχνά χρειάζεται να ισορροπεί κανείς στα χέρια του για να περνά ανάμεσα στα βράχια της κοίτης και στα τρία περίπου σημεία, που η κοίτη στενεύει και σχηματίζονται σημεία με βάθος, υπάρχει πάντοτε μονοπάτι που τα παρακάμπτει είτε από δεξιά, είτε από αριστερά. Τα τείχη είναι ψηλά εκατέρωθεν και όταν η βλάστηση που σκεπάζει την κοίτη το επιτρέπει, η θέα αυτών εντυπωσιακή. Μετά από 2ω30λ περίπου φτάνουμε στην χαράδρα του Βίκου, και με σήμανση πλέον περνάμε απέναντι. Μετά από σύντομο ανέβασμα, πιάνουμε το κλασσικό μονοπάτι που κινείται στις δυτικές πλαγιές του φαραγγιού με βόρεια κατεύθυνση. Στο εξαιρετικά βατό πλέον μονοπάτι του φαραγγιού του Βίκου, μετά από 1ω30λ περίπου, φτάνουμε στην πηγή του Κλήματος με ροή όλο τον χρόνο, για την οποία πλέον υπάρχει και πινακίδα. Από εκεί εισερχόμαστε στον Μέγα Λάκκο, μια διαδρομή δύσκολη τα παλαιότερα χρόνια, λόγω της οργιώδους βλάστησης που δεν επιτρέπει την εύκολη διάνοιξη μονοπατιού. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ, όμως ακολουθώντας χαρακτηριστικό σωλήνα ύδρευσης μαύρου χρώματος μπορούμε με μικρές δυσκολίες να περάσουμε το πρώτο κομμάτι, και σύντομα να συναντήσουμε σήμανση κόκκινου χρώματος. Εδώ να επισημάνω πως το μονοπάτι στον Μέγα Λάκκο και την Κακιά Σκάλα έχει συντηρήσει και σημάνει με προσωπική πρωτοβουλία ο κος. Θ.Παπαγεωργίου εκ Καπέσοβου, συμβάλλοντας σημαντικά στην ανάδειξη των διαδρομών αυτών. Ακολουθώντας λοιπόν πιστά την σήμανση, σε σαφώς πιο εύκολο terrain, κινούμενοι μέσω καταπληκτικών ανάμεικτων δασών: βελανιδιών, καστανιών, οξιών και πλατάνων, πορευόμαστε εύκολα με κατεύθυνση βόρειο-ανατολική. Το μονοπάτι πότε κινείται στα βόρεια, πότε στα νότια της κοίτης, άλλοτε όμως και μέσα στην κοίτη. Μετά από 2ω περίπου και σε υψόμετρο 1000μέτρων βρισκόμαστε στην βάση της Κακιάς Σκάλας. Εδώ να σημειώσω πως πρόκειται για μονοπάτι, σε αρκετά σημεία κτιστό, που ενώνει τον Μέγα Λάκκο με τα υψίπεδα των Τσουκών, διατρέχοντας με καταπληκτικό τρόπο το θεωρητικά αδιάβατο, κάθετο τοίχωμα της ανατολικής πλευράς του Μέγα Λάκκου. Πρόκειται για παλαιά κατασκευή των κατοίκων του χωριού Βραδέτο, που καλύπτει υψομετρική διαφορά 600μέτρων. Όπως προανέφερα, η Κακιά Σκάλα είναι σηματοδοτημένη, και αν και βιαστήκαμε λίγο να ανηφορήσουμε στην απότομη πλαγιά, σύντομα συναντήσαμε το μονοπάτι. Το μονοπάτι, εάν εξαιρέσει κανείς ένα σχετικό απότομο πέρασμα όπου έχει τοποθετηθεί σκοινί δεν έχει έκθεση. Ανεβαίνοντας η θέα προς τα πίσω είναι απλά καταπληκτική. Μετά από 2ω περίπου, βρίσκεται κανείς στην έξοδο στα οροπέδια της Κριάρας, όπου και ενημερωτική πινακίδα. Διασχίζοντας τα, βρισκόμαστε για πρώτη φορά μετά την εκκίνηση σε χώρο χωρίς πυκνή βλάστηση, ενώ η θέα περιμετρική. Ακολουθώντας τα βατά μονοπάτια φτάνει κανείς στο χωριό Βραδέτο. Στην πηγή της πλατείας συναντάται το δεύτερο σημείο με νερό στην περιγραφόμενη διαδρομή. Από εκεί στα κλασσικά, κατάβαση από την Σκάλα Βραδέτου και μετά από σύντομη ανηφόρα επιστροφή στο Καπέσοβο. ( 2 ώρες από την έξοδο της Κακιάς Σκάλας ).
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε με αδελφικό φίλο και ορειβάτη, αλλά και έτερο φίλο μας.
Σύνολο 17χλμ, + 1500μ, 11ω.
Ακολουθούν ορισμένες φωτογραφίες.
Σημειώσεις:
- Λόγω του ότι πλέον το μονοπάτι στην χαράδρα του Βίκου έχει διανοιχθεί ( θυμίζει πλέον όπως λέει και φίλος: ’λεωφόρο του βουνού’ ), οι αποστάσεις καλύπτονται γρήγορα. Σε κάποια δύσκολα για τουρίστες σημεία, τοποθετήθηκαν πετρόκτιστες σκάλες, υποστηρικτικά κλπ. Πάνε οι εποχές που το μονοπάτι ανεβοκατέβαινε τις σάρες στις πλαγιές της κοίτης, ενώ συχνά έπρεπε κανείς να βρεθεί για μεγάλο διάστημα μέσα στην κοίτη παρακάμπτοντας μεγάλα βράχια. Το αυτοσχέδιο ξύλινο γεφύρι των κτηνοτρόφων ανατολικά του Κλήματος εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπάρχει πια…
- Ενδιαφέρουσα πορεία αποτελεί η συνολική διάσχιση του Μέγα Λάκκου, αλλά η περιγραφή δεν χωρά εδώ.
.....άραγε αργά το φθινώπορο με τα καταπληκτικά χρώματα θα είναι η καλύτερη εποχή για να επισκεφτεί κάποιος την περιοχή ???....