Φτέρη,Λιάκουρα από Λιθοχώρι

[Cele]

Η γερουσία του χωριού απεφάνθη: η πήγή στις Γουπάτες έχει όλο το χρόνο νερό! Συνεπώς λοιπόν, αρχίσαμε να αδειάζουμε ασκούς και φιάλες, κρατώντας μόνο λίγο, νερό θα γεμίζαμε εκεί… Η ανάβαση μέχρι το οροπέδιο απεδείχθη άνετη και μάλιστα από ανέλπιστα καλά μονοπάτια. Τα σκυλιά που φυλάσσανε την στάνη δίπλα στην πηγή αρχίσανε να αλυχτούν άμα απέκτησαν οπτική επαφή με τους δυο πεζοπόρους που με γοργό βήμα βιάστηκαν να φτάσουν στην πηγή πριν τα σκυλιά κερδίσουν έδαφος. Μετά γνωρίζαμε πως θα κρατούσανε απόσταση. Η αρκετή ώρα που μας πήρε στην πηγή τα έκανε να μας συνηθίσουν, τα γαυγίσματα σταμάτησαν και παραλίγο με τον έναν να γίνουμε και φίλοι. Τα σακίδια βαραίνουν απότομα και συνεχίζουμε. Το μονοπάτι από εκεί για το διάσελο Πρατίνας όντως μια αποκάλυψη. Από εκεί μπαίνουμε στην χορταριασμένο διάδρομο με τις τέσσερις λάκκες και τους διαδοχικούς αυχένες. Σκοπός να διανυκτερεύσουμε στην τελευταία και μεγαλύτερη, κάτω από την Λιάκουρα με την μικρή λίμνη. Όμως η πρώτη μας κερδίζει από την πρώτη επαφή: γρασίδι, διάσπαρτα βράχια, καταπληκτικό μπαλκόνι με θέα προς ανατολάς. Ο εξοπλισμός διανυκτέρευσης μένει εκεί και συνεχίζουμε ελαφρά για Λιάκουρα. Το διάσελο μεταξύ Λιάκουρας και Λουτσίου καταλαμβάνεται από μεγάλο κοπάδι, τα σκυλιά του οποίου αποδεικνύονται σκληρά καρύδια. Το alpha male έρχεται να αποκρούσει τους ξένους και γαυγίζοντας, γρυλίζοντας προβάλει τους μακριούς κυνόδοντες.. Ακολουθούμε λίγο πιο direct πορεία και στην ράχη για την κορυφή αποφασίζει πως έχουμε απομακρυνθεί αρκετά. Προς το παρόν μας αφήνει στην ησυχία μας. Η θέα από την κορυφή απεριόριστη, και η γωνία του φωτός αναδεικνύει τις πτυχώσεις των βουνών με ξεχωριστό τρόπο. Ανησυχώντας για τον δεύτερο γύρο με to alpha male στην επιστροφή, δεν απολαμβάνουμε για πολύ την κορυφή και τρέχουμε να προλάβουμε το πέρασμα, όταν βλέπουμε ότι το κοπάδι μετακινείται πιο βόρεια, αφήνοντας ανοιχτό διάδρομο. Όμως ο αρχηγός παραμονεύει και αυτή τη φορά γίνεται πιο απειλητικός και θρασύς. Παρόλα αυτά κρατά απόσταση λίγων μέτρων και μας ακολουθεί μέχρι να περάσουμε πίσω από βράχια. Εκεί μας εγκαταλείπει οριστικά, αφήνοντας μας να απολαύσουμε την χαλαρή πορεία μας μέχρι την Λάκκα, που ήδη διακρίνεται σκοτεινή, ούσα στην ανατολική πλευρά της κορυφογραμμής. Οι μπανέλες συναρμολογούνται, τα αντίσκηνα στήνονται, ο αναπτήρας δίνει τη σπίθα στο καμινέτο… Ζεστό φαγητό με θέα τα αστέρια… H ελάχιστη φωτορύπανση μας επιτρέπει να διακρίνουμε τα νεφελώματα του γαλαξία, και η μόνη ανθρώπινη παρουσία που διακρίνεται είναι τα φώτα από δυο σπίτια σε ψηλό οικισμό του χωριού Αγράφων στο βάθος. Ανταλλάσσοντας ορειβατικές ιστορίες ο χρόνος κυλά γρήγορα και αργότερα καταλήγουμε να γλιστράμε στη ζεστασιά των υπνοσάκων.
Οι πρώτες ακτίδες του ήλιου διαπερνούν το ύφασμα του αντισκήνου, το φερμουάρ της εισόδου ανοίγει, η εικόνα μαγευτική, ο ήλιος ξεπροβάλει από τις κορυφές της Κοιμωμένης Αγράφων... Δεν θέλεις να φύγεις αλλά η Φτέρη περιμένει. Ετοιμασίες…Λίγο πάνω από το διάσελο Πρατίνας αφήνουμε τα σακίδια και ελαφρά, ακολουθώντας την σήμανση πιάνουμε την κορυφή παρέα με αετούς που αριστοτεχνικά εκμεταλλεύονται το δυνατό δυτικό άνεμο που επικρατεί. Εκεί που πετούν οι αετοί. Η θέα περιμετρική και μόνη παραφωνία ο βράχος στην κορυφή που έχει σημαδευτεί σαν τοίχος πόλης ( ΦΟΠ με μεγάλα έντονα γράμματα, παρόλ' αυτά άξιοι μνείας για την σήμανση της διαδρομής ( Διάσελο Πρατίνας-Κορυφή Φτέρης ). Μετά από το κολατσιό ακολουθεί η κάθοδος, Διάσελο, πηγή, ρεματιά, δρόμος, δάσος, Λιθοχώρι. Μετά από 21,7 χιλιόμετρα, 2.170μ θετικής υψομετρικής και 9 λίτρα νερού για τον καθένα μας η εξόρμηση για αυτό το Σαββατοκύριακο είχε αρχίσει να φτάνει στο τέλος της….
Η διαδρομή πραγματοποιήθηκε με τον φίλο από Λάρισα Θ.Κ.
Ακολουθούν φωτό με χρονολογική σειρά.

[Cele]

Συνέχεια φωτό

[Cele]

φωτό

[Cele]

φωτό

[Cele]

Και ορισμένες χωρίς χρονολογική σειρά

[Cele]

Η διαδρομή σε αρχείο .gpx
https://www.dropbox.com/s/f59qk3ryh2on1 ... I.gpx?dl=0
https://www.dropbox.com/s/4zm4rwn83b83n ... I.gpx?dl=0

[ndimensi]

Ωραία διαδρομή στα απομονωμένα Άγραφα...

[rawverse]

Αχ αυτά τα Άγραφα...να δούμε πότε θα τα περπατήσω κι εγώ! Κουράστηκα να τα αγναντεύω μόνο από μακριά.