|
Ένα από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα των Μυκηναίων είναι η Μυκηναϊκή οδός η οποία συνέδεε την ακρόπολη των Μυκηνών με τη περιοχή της Πρόσυμνας.
Η οδός κατασκευάσθηκε περίπου στο 1.300 π.χ., και η επιμελημένη κατασκευή της δείχνει την μεγάλη σημασία που είχε για τις Μυκήνες η γρήγορη και άνετη μεταφορά του λαδιού, του κρασιού, του σταριού και των κτηνοτροφικών προϊόντων από την Πρόσυμνα και τις Λίμνες.
Η διαδρομή μας ξεκινάει στο δρόμο ανάμεσα στον αρχαιολογικό χώρο της ακρόπολης των Μυκηνών και στο μουσείο. Ακολουθεί τον καλύτερα διατηρημένο Μυκηναϊκό δρόμο ο οποίος ακολουθεί την χαράδρα του ποταμού Χάβου. Περνάει την γέφυρα κοντά στη τοποθεσία "Δραγονέρα" και από το πέρασμα ανάμεσα στους λόφους Κοντοβούνι και Σάρα ανεβαίνει στο λόφο Κοντοβούνι. Από την ακρόπολη μέχρι το πέρασμα η οδός έχει τελείως διαβρωθεί, καθώς το βραχώδες υπόστρωμα δεν είναι ασβεστόλιθος αλλά φλύσχης. Ενώ ο ασβεστόλιθος αντιστέκεται στη διάβρωση, το στρώμα του φλύσχη διαβρώνεται σταθερά και γρήγορα, με συνέπεια η οδός να διατηρηθεί μόνο στα σημεία όπου ήταν κατασκευασμένη πάνω σε ασβεστόλιθο. Προφανώς τα προληπτικά μέτρα όπως οι οχετοί, τα οποία περιγράφονται παρακάτω και τα οποία ελήφθησαν εναντίων της διαβρώσεως κατά τη διάρκεια δυνατών βροχοπτώσεων, δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα εδώ.
Το καλύτερα διατηρημένο κομμάτι του δρόμου αναπτύσσεται πάνω στη νότια πλαγιά του Κοντοβουνίου. Η οδός πλάτους 2,20 μέτρων, ακολουθεί κατά προσέγγιση την περιμετρική διαδρομή 400 μέτρων στη νότια πλαγιά του Κοντοβουνίου. Η απότομη πλαγιά καθιστούσε αναγκαίο έναν τοίχο αντιστηρίξεως ο οποίος σε ορισμένα σημεία έχει διατηρηθεί σε ύψος 1 μέτρου και πλέον. Σε αυτόν τον τοίχο αντιστηρίξεως παρατηρούμε συχνές οπές απορροής (αποχετεύσεως), που φθάνουν τις 25 στα πιο προσιτά σημεία, αν και πολύ περισσότερες θα πρέπει να βρίσκονται κρυμμένες κάτω από την πυκνή βλάστηση. Αυτοί οι υπόγειοι αγωγοί, κατασκευασμένοι σε γενικές γραμμές με τη μορφή της υπέρθυρης δοκού, ισχυροποιούσαν την κατασκευή πάνω στο ασβεστολιθικό υπόστρωμα και ήταν τοποθετημένες σε ακανόνιστα διαστήματα, ανάλογα με τις ανάγκες. Κάτω από τον τοίχο αντιστηρίξεως στην ανατολική πλαγιά του Κοντοβουνίου βρέθηκε θραύσμα από κεραμικό οχετό το οποίο δείχνει ότι τουλάχιστον κάποιοι από τους οχετούς ήταν εφοδιασμένοι με πήλινες εξόδους. Το γεγονός ότι η οδός ήταν στρωμένη ακριβώς επάνω στο εκτεθειμένο βραχώδες υπόστρωμα πρέπει να σημαίνει ότι ο ασβεστόλιθος ήταν τόσο απογυμνωμένος κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο όσο είναι και σήμερα. Επομένως η βλάστηση πάνω στους ασβεστολιθικούς λόφους δεν πρέπει να ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή θαμνώδη βλάστηση. Το οικοδομικό υλικό της οδού είναι ο τοπικός ασβεστόλιθος, κομμένος πρόχειρα σε ογκόλιθους κυκλώπειων διαστάσεων. Σε ορισμένα σημεία ο αρχικός τοίχος έχει ανακατασκευαστεί τη σύγχρονη εποχή για να στηρίζει πεζούλες καλλιεργημένες με ελιές.
Μετά από την έκταση 700 μέτρων καλοδιατηρημένης οδού, στην ανατολική πλαγιά του Κοντοβουνίου, η διάβρωση της ασταθούς ασβεστολιθικής αργίλου έχει και πάλι εξαφανίσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, την οδό. Πρόσφατες εκσκαφές επιτάχυναν την καταστροφή σε αυτό το σημείο. Ακριβώς πριν από την ρεματιά ανάμεσα στο Κοντοβούνι και το Χαρβάτι προς τα βόρεια, η οδός εμφανίζεται ξανά και διασχίζει τις κορυφές από τις δύο ρεματιές, σχηματίζοντας δύο γέφυρες, η ανατολικότερη των οποίων αναφέρεται ως Λυκοτρούπι .
Από το Λυκοτρούπι ακολουθούμε δρόμο που θα μας οδηγήσει σε μυκηναϊκό τάφο και από εκεί, αφού περάσουμε την άσφαλτο, σε προϊστορικό οικισμό στο λόφο Μαστό. Ξαναβγαίνουμε στην άσφαλτο και την ακολουθούμε για 3 χλμ μέχρι τη Πρόσυμνα (παλαιό όνομα Μπερμπάτι).
Κείμενο: Παναγιώτης Ψύχας http://www.tirins.gr/mycroad.html Καταγραφή διαδρομής: Σιδηράς Γιώργος
|
Διαδρομές
